Gare de Lyon
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gare de Lyon (Dworzec Lyoński), także Paris-Lyon, jest jednym z sześciu głównych dworców czołowych Paryża. Korzysta z niego około 83 milionów pasażerów rocznie, co czyni go trzecim wśród największych dworców kolei SNCF pod względem ilości odprawionych podróżnych. Pod względem liczby pasażerów korzystających z pociągów dalekobieżnych, w tym TGV, dworzec ten jest największym we Francji.
 nr rej. PA00086570 | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Data otwarcia |
1849 |
| Dane techniczne | |
| Liczba peronów |
12 |
| Liczba krawędzi peronowych |
23 |
| Kasy |
|
Położenie na mapie Paryża  | |
Położenie na mapie Francji  | |
Położenie na mapie Île-de-France  | |
 48°50′41″N 2°22′25″E | |
| Strona internetowa | |
Dworzec wyróżnia wieża, zbudowana na planie kwadratu, wysoka na 67 metrów. Na każdej ze ścian wieży umieszczono tarcze zegara, o średnicy 6,5 m, posiadające wskazówki o długościach 2,8 m i 4 m.
Pierwszy Dworzec Lyoński otwarto oficjalnie dla podróżnych w 1849 roku. Była to prosta, drewniana budowla, ponieważ trwał jeszcze spór między rządem Francji a kompanią Chemin de Fer de Paris à Lyon co do ostatecznego umiejscowienia dworca. Przewoźnik miał nadzieję wybudować dworzec bliżej centrum miasta, w pobliżu Place de La Bastille, jednak ostatecznie dworzec zachował swoją pierwotną lokalizację.
Drugi dworzec został zaprojektowany przez François-Alexis Cendrier i otwarty w roku 1855. Zbudowano go na podwyższeniu terenu rzędu 6 m, aby zabezpieczyć go w wypadku wylewów Sekwany. Początkowo posiadał 5 torów, z których odjeżdżały pociągi, przykrytych halą o długości 220 m, szeroką na 42. W czasie wydarzeń Komuny Paryskiej dworzec został częściowo zniszczony przez pożar, odbudowano go w 1871 roku.
Pasażerowie przybywający na wystawę światową w Paryżu w roku 1900 mogli już korzystać z nowego dworca, trzeciego z kolei, zaprojektowanego przez Mariusa Toudoire. Dworzec posiadał 13 torów przy krawędziach peronowych, oraz wieżę zegarową, wysoką na 67 metrów. Tego samego roku dworzec uzyskał też połączenie z siecią paryskiego metra. W hallu dworca otwarto elegancki bufet dla podróżnych - Buffet de la Gare de Lyon. Obecnie restaurację, od 1963 roku funkcjonującą pod nazwą Le Train Bleu na cześć Niebieskiego Pociągu kursującego z Paryża do Lyonu i dalej wzdłuż Lazurowego Wybrzeża przez Niceę do Monte Carlo. Na ścianach restauracji słynni ówcześni malarze wykonali freski (zachowane do dziś) przedstawiające zabytki miast i krajobrazy miejsc, do których docierały pociągi kompanii PLM (Paris-Lyon-Méditerranée).
Budynek przechodził wiele drobnych rekonstrukcji aż do lat 60, kiedy to nastąpiły poważne zmiany, związane z włączeniem dworca w sieć RER. W roku 1981 dworzec uzyskał 5 nowych torów, przeznaczonych dla pociągów TGV, które właśnie weszły do służby na trasie Paryż – Lyon.
27 czerwca 1988, w podziemnej części dworca wydarzył się tragiczny wypadek, w którym zginęło 56 osób a 55 zostało rannych.
Ostatnia przebudowa dworca miała miejsce w roku 1998 i związana była z dotarciem nowej linii metra.
W latach 2000–2005 pracom renowacyjnym poddano zegar umieszczony na wieży dworca, uszkodzony przez zamieć śnieżną w 1999 roku. 15 lutego 2005 zegar ruszył ponownie, napędzany swoim oryginalnym mechanizmem.
Dworzec posiada 33 tory przy krawędziach peronowych, podzielone na dwie grupy:
- A-N: tory dalekobieżne, oznaczone kolorem niebieskim,
- 5-23: tory podmiejskie i regionalne, oznaczone kolorem żółtym.
Międzynarodowe
Krajowe
- SNCF TGV – Dijon, Besançon, Lyon, Grenoble, Montpellier, Marsylia, Tulon, Monako oraz inne miasta w południowo-wschodniej Francji.
- SNCF Corail-Téoz: Nevers, Clermont-Ferrand,
- SNCF Corail: Dijon i inne miasta na południowy wschód od Paryża,
- SNCF TER: Montargis, Montereau, i inne miasta na południowy wschód od Paryża.
- 2 linie RER
- 1 linia paryskiego metra; Stacja: Gare de Lyon
- Informacje praktyczne dla korzystających z dworca.. [dostęp 2009-11-14].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
