Gaon
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gaon (hebr. גאון Gaon geniusz, znakomitość, blask) – tytuł honorowy przyznawany rabinom dwóch akademii talmudycznych w Surze i Pumbedicie w Babilonii w latach 650-1250.
W judaizmie wyróżnia się epokę gaonów, trwającą od 589 do 1038, kiedy to byli oni najwyższymi autorytetami dla wyznawców judaizmu. W tych czasach gaoni babilońscy przejęli duchowe zwierzchnictwo i uznali się za strażników tradycji Talmudu babilońskiego, używając terminu gaon podkreślali tym samym swój status. Dzięki temu odpowiadając na napływające zewsząd pytania rozpoczęli rozwój literatury responsalnej. Później tytuł ten społeczności żydowskie nadawały rabinom, szczególnie biegłym w interpretacji Talmudu. Wraz z upływem czasu termin ten stosowano wobec rabinów jako tytuł grzecznościowy. Gaonem z Wilna nazywano w XVIII wieku Eliasza ben Salomona Zalmana.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
