Front Doński

Front Doński (ros. Донской фронт) – związek operacyjno-strategiczny Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, działający podczas wojny z Niemcami w czasie II wojny światowej.

Front Doński

Донской фронт

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1942
Rozformowanie	1943
Tradycje
Kontynuacja	Front Centralny
Dowódcy
Pierwszy	gen. por. Konstanty Rokossowski
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Podległość	Stawka
Skład	21 Armia 24 Armia 57 Armia 62 Armia 64 Armia 65 Armia 66 Armia 16 Armia Lotnicza

Historia

Sformowany 28 września 1942 w czasie bitwy stalingradzkiej^[1] (częściowo z Frontu Stalingradzkiego. Dowódca gen. por. K. Rokossowski (od 15 stycznia 1943 gen. płk). Rozwinął się na linii: Pawłowsk–Wierchni Mamon–Wiereszenka–Serafimowicz–Kletska–Sirotinska–Samofałowka–Jerzowka, przeciw 3 Armii rumuńskiej, 4 armii włoskiej oraz części niemieckiej Grupy Armii "B". Do 18 listopada prowadził walki obronne. 19–30 listopada wraz z Frontem Południowo-Zachodnim i Stalingradzkim brał udział w okrążeniu 6. Armii niemieckiej pod Stalingradem (obecnie Wołgograd).

Od 10 stycznia do 2 lutego 1943 prowadził operację likwidacji 6 Armii niemieckiej. Po zakończeniu likwidacji 6 Armii przemianowany na Front Centralny.

Skład Frontu

• 21 Armia
• 24 Armia
• 57 Armia^[1]
• 62 Armia^[1]
• 64 Armia
• 65 Armia
• 66 Armia
• 16 Armia Lotnicza.

Przypisy

1. Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 145.

Bibliografia

• Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
• Bolszaja Sowietskaja Encykłopedija, Moskwa 1978,

Encyklopedie internetowe (Fronty radzieckie):

• БРЭ: 1965928