Félix-Marie Biet MEP (chiń. 畢天榮; ur. 21 października 1838 w Langres, zm. 9 września 1901 w Saint-Cyr-au-Mont-d’Or) – francuski duchowny rzymskokatolicki, misjonarz, wikariusz apostolski Tybetu.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Félix Biet
Ilustracja
Herb duchownego Suaviter et fortiter
Data i miejsce urodzenia

21 października 1838
Langres

Data i miejsce śmierci

9 września 1901
Saint-Cyr-au-Mont-d’Or

wikariusz apostolski Tybetu
Okres sprawowania

1878 - 1901

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Towarzystwo Misji Zagranicznych w Paryżu

Prezbiterat

10 stycznia 1864

Nominacja biskupia

23 lipca 1878

Sakra biskupia

24 listopada 1878

Zamknij
Szybkie fakty Data konsekracji, Miejscowość ...
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

24 listopada 1878

Miejscowość

Hebachang

Konsekrator

Annet-Théophile Pinchon MEP

Zamknij

Biografia

Młodość i prezbiteriat

Pochodził z pobożnej rodziny mieszczańskiej. Dwóch jego braci wstąpiło do stanu duchownego - jeden został trapistą we Francji, drugi wyjechał na misje do Chin, gdzie został zamordowany w napadzie. Trzy jego siostry zostały zakonnicami we Francji[1].

Félix wstąpił do seminarium duchownego w rodzinnym Langres. 24 kwietnia 1862 przeniósł się do seminarium Towarzystwa Misji Zagranicznych w Paryżu. 10 stycznia 1864 otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem swojego zgromadzenia. 15 marca tr. wyjechał na misje do Chin, gdzie został przydzielony do wikariatu apostolskiego Lhasy (Tybetu)[1].

Pierwszą misję otrzymał w Bonga, gdzie pracował od marca 1865 do października 1866, gdy w wyniku ataków lamów na misję i osoby, które przyjęły chrześcijaństwo oraz groźby wymordowania neofitów, został zmuszony do wyjazdu. Następnie pracował w Yerkalo(inne języki), gdzie założył aptekę i filialną stację misyjną. Zaangażował się w walkę z nękającą wówczas Tybetańczyków ospą. Aklimatyzował warzywa i drzewa owocowe z Europy. Był również prokuratorem misji. Pod koniec 1877 został wezwany do będącego stolicą wikariatu Dajianlu, gdzie został prowikariuszem. Wkrótce zmarł wikariusz apostolski Joseph-Marie Chauveau i ks. Biet jako prowikariusz objął tymczasowy zarząd nad wikariatem[1].

Episkopat

23 lipca 1878 papież Leon XIII mianował go biskupem in partibus infidelium dianijskim oraz 27 sierpnia 1878 wikariuszem apostolskim Tybetu. 24 listopada 1878 w Hebachang przyjął sakrę biskupią z rąk wikariusza apostolskiego Północno-Zachodniego Syczuanu Anneta-Théophila Pinchona MEP.

Wdrożył opracowany jeszcze przez poprzednika projekt przybywania misjonarzy do Tybetu od strony Indii. W tym celu wysłał jednego z podległych mu misjonarzy do Kalkuty i na podstawie jego raportu zdecydował o zbudowaniu misji, wraz ze szkołą i sierocińcem, w Bouthang, w południowej części Tybetu, należącej do Imperium Brytyjskiego, w pobliżu granicy Tybetu właściwego. Nakazał swoim misjonarzom udzielać pomocy europejskim badaczom Tybetu oraz osobiście pomagał w organizacji wypraw podróżnikom z Europy. W Dajianlu i Yerkalo utworzył biblioteki[1].

W 1887 przez misje przeszły pogromy ze strony buddystów, co na kilka lat załamało pracę misyjną w Tybecie. Sama siedziba biskupia nie ucierpiała w wyniku stanowczej reakcji lokalnych władz chińskich, z którymi bp Biet był w dobrych relacjach. W 1892 wyjechał do Francji na leczenie. Uzyskał wówczas wsparcie ministra spraw zagranicznych Francji Gabriela Hanotauxa i ambasadora Francji w Pekinie Augusta Gérarda, dzięki któremu misjonarze mogli powrócić do Tybetu[1].

Bp Biet nigdy już nie wrócił do Chin, spędzając resztę życia w seminarium Towarzystwa Misji Zagranicznych w Paryżu. Jednak de iure do śmierci pozostał wikariuszem apostolskim Tybetu. Faktyczny zarząd nad wikariatem sprawował prowikariusz, a do 1897 koadiutor Pierre-Philippe Giraudeau[1][2].

Pod koniec życia został kawalerem Legii Honorowej. Zmarł na gruźlicę 9 września 1901 w Saint-Cyr-au-Mont-d’Or, gdzie wyjechał za radą lekarza, który polecił mu zmienić klimat[1].

Upamiętnienie

Znany ze swojego wsparcia dla badaczy Tybetu, bp Félix Biet został upamiętniony w nazwach gatunków zwierząt występujących w tym regionie. Od jego nazwiska pochodzą epitety następujących gatunków:

  • motyl Esakiozephyrus bieti
  • motyl Pantoporia bieti
  • motyl Anthocharis bieti
  • kot tybetański (Felis bieti)
  • małpa Rhinopithecus bieti
  • ptak Garrulax bieti

Przypisy

Bibliografia

Wikiwand in your browser!

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.

Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.