Estadio de Chamartín

Estadio de Chamartín (oficjalnie Campo del Real Madrid Club de Fútbol) – nieistniejący już stadion piłkarski, zlokalizowany w mieście Chamartín de la Rosa (obecna dzielnica Madrytu o nazwie Chamartín), funkcjonujący w latach 1924–1946 i mający oficjalną pojemność 15 000 miejsc (z czego 4000 siedzących), pierwszy domowy obiekt Realu Madryt.

Estadio de Chamartín

Campo del Real Madrid Club de Fútbol
Państwo	Hiszpania
Architekt	José María Castell
Koszt budowy	642 000 peset
Data budowy	1923–1924
Data otwarcia	17 maja 1924
Data przebudowy	1939
Data zamknięcia	16 maja 1946
Właściciel	Real Madryt
Klub	Real Madryt
Inauguracja	17 maja 1924 Real Madryt – Newcastle United 3:2
Pojemność stadionu	15 000 miejsc
Rekordowa frekwencja	~40 000 Hiszpania – Portugalia (11 marca 1934)
Oświetlenie	brak
Wymiary boiska	107 m × 72 m
Nawierzchnia boiska	trawiasta
Położenie na mapie miasta Madrytu Estadio de Chamartín
Położenie na mapie Hiszpanii Estadio de Chamartín
Położenie na mapie wspólnoty autonomicznej Madrytu Estadio de Chamartín
40°28′17,51″N 3°40′42,67″W

Historia

Od momentu założenia klubu, piłkarze "Królewskich" mecze w roli gospodarzy rozgrywali na obiektach, których nie byli właścicielami: Campo de Estrada, Campo de la plaza de toros y campo del hipódromo, Campo de O’Donnell (w latach 1912–1923) i Velódromo de Ciudad Lineal (w latach 1923–1924). Na początku lat. 20 XX wieku władze Realu Madryt podjęły decyzję o budowie nowego stadionu, który będzie należał do klubu. Funkcję projektanta powierzono hiszpańskiemu architektowi i byłemu zawodnikowi José Maríi Castellanowi. Prace budowlane rozpoczęły się w 1923, a zakończyły w roku następnym. Oficjalna inauguracja obiektu miała miejsce 17 maja 1924, zaś w premierowym meczu "Królewscy" pokonali towarzysko Newcastle United 3:2 (pierwszego gola zdobył Félix Pérez). W trakcie wojny domowej w Hiszpanii stadion pełnił rolę obozu dla więźniów politycznych. Częściowo zniszczony został odnowiony za 300 000 peset. Ponownie otwarcie nastąpiło 22 października 1939 roku. Real Madryt pokonał wówczas Atlético Madryt 2:1. Ostatni mecz na Estadio de Chamartín rozegrano w dniu patrona Madrytu św. Izydora Oracza (15 maja 1946), a Real uległ 4:5 Club Deportivo Malaga. Dwa dni później rozpoczęto wyburzanie stadionu, a "Królewscy" czasowo występowali na obiekcie Atlético Madryt Estadio Metropolitano de Madrid, istniejącym w miejscu obecnego Estadio Vicente Calderón. W 1947 Real Madryt przeniósł się na nowo otwarty Estadio Santiago Bernabéu, który początkowo - na cześć wyburzonego obiektu - nosił nazwę Nuevo Estadio Chamartín (Nowy Stadion Chamartin).

Mecze reprezentacji Hiszpanii

Na Estadio de Chamartín trzykrotnie wystąpiła reprezentacja Hiszpanii, rozgrywając tutaj jedno spotkanie eliminacyjne (do Mistrzostw Świata 1934) oraz dwa towarzyskie, w sumie ani jednego z nich nie przegrywając i nie tracąc bramki (bilans goli 24:0). 21 maja 1933, w swym debiucie na tym obiekcie, zwyciężyła 13:0 w towarzyskiej potyczce Bułgarię, co do dzisiaj jest najwyższą wygraną "La Roja" w jej historii. 11 marca 1934 ograła 9:0 Portugalię, w ramach eliminacji do Mistrzostw Świata 1934, zaś 24 stycznia 1935 – 2:0 towarzysko Francję. Mimo że stadion mógł oficjalnie pomieścić zaledwie 15 000 miejsc (z czego 4000 siedzących), podczas meczu z Portugalią na trybunach pojawiło się około 40 000, co okazało się być najwyższą frekwencją w historii obiektu.

Linki zewnętrzne

• Estadio de Chamartín (hiszp.)
• Real Madryt w poszukiwaniu własnego miejsca (pol.)