Ernest Zozuń

Ernest Zozuń (ur. 1968 w Warszawie) – polski dziennikarz, reportażysta, korespondent radiowy i telewizyjny, reporter, prezenter i lektor. Długoletni dziennikarz Polskiego Radia, obecnie związany z TVP Info.

Ernest Zozuń

Data i miejsce urodzenia	1968 Warszawa
Zawód, zajęcie	dziennikarz, reportażysta, korespondent, reporter, prezenter i lektor
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Pracodawca	Polskie Radio, Telewizja Polska, TVN, Radio 357
Odznaczenia

Jeden z korespondentów międzynarodowych w Programie III Polskiego Radia, korespondent wojenny – relacjonował dla Polskiego Radia oraz TVP wojny w Jugosławii, Czeczenii, Afganistanie i Iraku. Absolwent psychologii na Uniwersytecie Warszawskim.

Kariera

Radio

Pracę rozpoczął w redakcji programów dla szkół i przedszkoli Programu IV Polskiego Radia (później Bis/Euro) oraz w Programie III Polskiego Radia w redakcji aktualności.

Autor wielu słuchowisk edukacyjnych oraz programów dla dzieci, nagradzanych w kraju i na świecie reportaży, wydawca bloków programowych w Polskim Radiu Zapraszamy do Trójki oraz Radioaktywny Magazyn Reporterów.

Jest reportażystą i dziennikarzem śledczym, pracującym w Studiu Reportażu i Dokumentu Polskiego Radia od 2003 do odejścia z Polskiego Radia. Wraz z Hanną Bogoryja-Zakrzewską jest autorem wielu reportaży radiowych, w tym kampanii radiowych Jesteśmy przeciw walczącej z nieuczciwymi i niekompetentnymi urzędnikami oraz Stop Korupcja, koncentrującej się na sprawach związanych z nieprawidłowościami i nadużyciami w instytucjach publicznych i państwowych, które zostały wyróżnione przez KRRiT, Fundację im. Stefana Batorego, Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich oraz były nominowane do nagród Transparency International (2003), Prix Europa w Berlinie (2002).

W latach 2003–2005 był korespondentem Polskiego Radia w Iraku (w ramach Informacyjnej Agencji Radiowej), gdzie oprócz codziennych informacji reporterskich i wywiadów przekazywał w formie felietonów i reportaży codzienność Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku, za co w 2004 został odznaczony srebrnym medalem za „Zasługi dla obronności kraju”, a w 2012 roku otrzymał złoty medal za „Zasługi dla obronności kraju”.

W latach 2006–2007 był korespondentem Polskiego Radia w Moskwie (IAR). Od roku 2008 był jednym z współautorów codziennego Zapraszamy do Trójki oraz autorem audycji o tematyce międzynarodowej w Programie III PR „3 strony świata”.

W sierpniu 2020 kierownictwo Polskiego Radia, poinformowało, że w jesiennej ramówce prowadzone przez niego audycje na antenie radiowej Trójki nie będą już nadawane. Zaproponowano mu przejście do Informacyjnej Agencji Radiowej, przeciwko czemu wyraził swój stanowczy protest^[1]. W listopadzie 2020 został natomiast dyscyplinarnie zwolniony z Polskiego Radia^[2]. W sierpniu 2024 roku wrócił do tej stacji radiowej^[3]. Od listopada 2024 pracuje w Polskie Radio 24^[4].

W grudniu 2020 dołączył do zespołu Radia 357, gdzie zajmował się prowadzeniem audycji popołudniowej^[5][6]. Z końcem stycznia 2024 zakończył pracę w tej rozgłośni^[7].

Telewizja

Na ekranie telewizyjnym debiutował prowadząc w 1992 program dla dzieci Teleranek w TVP. Później był reżyserem i autorem programu dla dzieci Małe Wiadomości DD w TVP (1993–1995) i DD Reporter (1997) w TVN. Od stycznia 2024 na antenie TVP Info prowadzi magazyn o tematyce międzynarodowej Oko na świat^[8][9].

Nagrody i nominacje

Jest laureatem Grand Prix na międzynarodowym konkursie twórczości radiowej Prix Bohemia w 1995 (za reportaż o wojnie w Czeczenii), zdobywcą nagrody głównej w kategorii radiowej na Festiwalu Mediów w Łodzi w 1996 oraz Tęczowego Lauru za Radioaktywny Magazyn Reporterów w Programie III Polskiego Radia. Ponadto otrzymał nagrodę Grand Press w 2002 (Reportaż Radiowy) za reportaże „Tajna rzecz publiczna” i serial radiowy „Emilia – niewolnica tajemnicy”. Był nominowany do nagrody „Melchiory 2004” w kategorii Reportażysta Roku oraz wielokrotne do nagrody Grand Press – m.in. w 2005 roku (za reportaż „Radni na swoich dróżkach”).

W 2012 roku otrzymał prestiżowy „Złoty Mikrofon” „za pasję i odwagę oraz za stworzenie formy reportażu, w której publicystyczne zaangażowanie łączy z artystyczną formą”^[10].