Eparchia woroneska

Eparchia woroneska – eparchia Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego ze stolicą w Woroneżu. Jej obecnym (2022) zwierzchnikiem jest metropolita Sergiusz (Fomin)^[1]. Funkcję soboru eparchialnego pełnią równolegle dwie świątynie: sobór Zwiastowania w Woroneżu (wciąż rozbudowywany) oraz sobór Opieki Matki Bożej w Woroneżu^[2].

Eparchia woroneska

Воронежская епархия

Sobór Zwiastowania w Woroneżu
Państwo	Rosja
Siedziba	Woroneż Woroneż, ul. Biechtieriewa 36
Data powołania	1682
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Metropolia	woroneska
Cerkiew	• Sobór Zwiastowania w Woroneżu; • Sobór Opieki Matki Bożej w Woroneżu
Biskup diecezjalny	metropolita woroneski i liskowski Sergiusz (Fomin)
Położenie na mapie Rosji Woroneż
51°39′36″N 39°11′50″E
Strona internetowa

Historia

Eparchia woroneska została erygowana w marcu 1682, poprzez wydzielenie części obszaru eparchii riazańskiej oraz eparchii moskiewskiej. Na początku XVIII w. liczyła ok. 210 parafii. W czasie reform Piotra Wielkiego jej terytorium zostało znacząco powiększone. W 1829 jej nazwa została zmieniona na eparchia woroneska i zadońska w odróżnieniu od wydzielonej z niej eparchii dońskiej. 7 maja 2003 została z niej wydzielona eparchia lipiecka^[3]. W 2013 zostały z niej wyodrębnione eparchie borisoglebska oraz rossoszańska^[4].

Biskupi woronescy

• Mitrofan z Woroneża 1682–1703
• Arseniusz (Kostiurin) 1704–1712
• Stefan (Jaworski), locum tenens 1712–1714
• Pachomiusz (Szpakowski) 1714–1723
• Józef 1725–1726
• Lew (Jurłow) 1727–1730
• Joachim (Strukow) 1730–1742
• Beniamin (Sachnowski) 1742–1743
• Teofilakt (Gubanow) 1743–1757
• Cyryl (Laszewiecki) 1758–1761
• Joannicjusz (Pawlucki) 1761–1763
• Tichon (Sokołow) 1763–1767
• Tichon (Jakubowski) 1775
• Tichon (Malinin) 1775–1788
• Innocenty (Polanski) 1788–1794
• Metody (Smirnow) 1795–1799
• Atanazy (Iwanow) 1799
• Arseniusz (Moskwin) 1799–1810
• Antoni (Sokołow) 1810–1816
• Epifaniusz (Kaniwiecki) 1816–1825
• Antoni (Smirnicki) 1826–1846
• Ignacy (Siemienow) 1847–1850
• Parteniusz (Czertkow) 1850–1853
• Józef (Bogosłowski) 1853–1864
• Serafin (Arietinski) 1865–1886
• Beniamin (Smirnow) 1886–1890
• Anastazy (Dobradin) 1890–1913
• Tichon (Nikanorow) 1913–1920
• Tichon (Wasilewski) 1920–1922
• Włodzimierz (Szymkowicz) 1923–1926
• Piotr (Zwieriew) 1926
• Nataniel (Troicki), locum tenens 1927
• Zachariasz (Łobow) 1929–1935
• Piotr (Sokołow) 1935–1936
• Aleksander (Toropow), locum tenens 1936–1937
• Jonasz (Orłow) 1944–1945
• Józef (Oriechow) 1945–1961
• Sergiusz (Pietrow) 1961–1963
• Nikon (Łysenko) 1963–1964
• Włodzimierz (Kotlarow) 1964–1965
• Palladiusz (Kaminski) 1965–1968
• Serafin (Nikitin), locum tenens 1968
• Michał (Czub) 1968–1972
• Platon (Łobankow) 1972–1975
• Juwenaliusz (Tarasow) 1975–1982
• Metody (Niemcow) 1982–2003
• Sergiusz (Fomin) od 2003

Podział administracyjny (przed 2013)

Eparchia woroneska podzielona była na dekanaty borysoglebski, borbowski, woroneski centralny, woroneski lewobrzeżny, kaszyrski, liskiński, nowochoperski, ostoroski, pawłowski, ramoński, repiewski, rossoszański, siemiłucki i ertilski^[1]. Łącznie na ich terytorium działało 249 parafii (dane z 2011). Oprócz nich w granicach eparchii istniało sześć monasterów^[1]:

• Akatowski Monaster św. Aleksego Moskiewskiego (żeński)
• Monaster Przemienienia Pańskiego w Tołszewie (żeński)
• Monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Diwnogorju (męski)
• Monaster św. Serafina z Sarowa w Nowym Makarowie (męski)
• Monaster Chrystusa Zbawiciela w Kostomarowie (żeński)
• Monaster Zmartwychwstania Pańskiego w Biełogoriu (męski)

Przypisy

1. Opis w serwisie Patriarchatu Moskiewskiego.
2. Chramy Woroneża.
3. Воронежская епархия.
4. Завершилось последнее в 2013 году заседание Священного Синода Русской Православной Церкви.