Enele Sopoaga

Enele Sosene Sopoaga (ur. 10 lutego 1956) – tuvalski dyplomata i polityk, Stały Przedstawiciel Tuvalu przy ONZ w latach 2001–2006, deputowany do parlamentu od 2010. Minister spraw zagranicznych, środowiska i pracy od 29 września do 24 grudnia 2010.

Enele Sopoaga

Data urodzenia	10 lutego 1956
Premier Tuvalu
Okres	od 1 sierpnia 2013 do 19 września 2019
Przynależność polityczna	bezpartyjny
Poprzednik	Willy Telavi
Następca	Kausea Natano
Minister Spraw Zagranicznych, Środowiska i Pracy
Okres	od 29 września 2010 do 24 grudnia 2010
Przynależność polityczna	bezpartyjny
Stały Przedstawiciel Tuvalu przy ONZ
Okres	od 2001 do 19 grudnia 2006
Przynależność polityczna	bezpartyjny
Następca	Afelee Falema Pita

Życiorys

Enele Sopoaga urodził się w 1956. W 1990 ukończył studia z dziedziny dyplomacji na University of Oxford. W 1994 zdobył tytuł magistra na University of Sussex w Wielkiej Brytanii^[1].

W latach 1980–1986 pracował jako administrator w Ministerstwie Służb Socjalnych. W 1986 został mianowany podsekretarzem w tym resorcie. Od 1986 do 1991 był podsekretarzem i krajowym urzędnikiem ds. Wspólnot Europejskich w Departamencie Spraw Zagranicznych, a następnie Ministerstwie Spraw Zagranicznych i Planowania Gospodarczego. W latach 1992–1995 zajmował stanowisko stałego sekretarza i krajowego urzędnika ds. Unii Europejskiej w tym resorcie. Od 1995 do 1996 był stałym sekretarzem w Ministerstwie Zdrowia, Sportu, Zasobów Ludzkich i Rozwoju. Następnie pełnił urząd Wysokiego Komisarza Tuvalu w Fidżi, Papui-Nowej Gwinei oraz w Samoa^[1].

Reprezentował swój kraj w wielu organach regionalnych organizacji międzynarodowych, takich jak Forum Wysp Pacyfiku (1998–1999), czy Komitet Przedstawicieli Rządów i Administratorów Wspólnoty Pacyfiku. Był także członkiem Podkomitetu nadzorującego działalność Komisji Południowego Pacyfiku ds. Badań Geo-naukowych (1997–1998)^[1].

Uczestniczył w wielu regionalnych i międzynarodowych konferencjach, w tym szczytach Forum Wysp Pacyfiku, szczytach Państw AKP, konferencji Unii Europejskiej w sprawie przyszłości Konwencji z Lome, Światowego Szczytu ONZ nt. Rozwoju Kobiet w Pekinie, konferencjach UNESCO oraz spotkaniach Rady Zarządzającej UNDP^[1].

Po tym jak we wrześniu 2000 Tuvalu przystąpiło do ONZ, w 2001 Enele Sopoaga objął urząd Ambasadora i Stałego Przedstawiciela Tuvalu przy ONZ w Nowym Jorku i pełnił go do grudnia 2006^[2]. W tym czasie pełnił również funkcję wiceprzewodniczącego Sojuszu Małych Państw Wyspiarskich^[3].

Po odejściu ze stanowiska zaangażował się w działalność służącą zapobieganiu zmianom klimatu i podkreślaniu niebezpieczeństw z tym związanych dla państw wyspiarskich. W grudniu 2009 był reprezentantem Tuvalu na Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu w Kopenhadze^[4]. Dzięki jego działalności jako negocjatora, Tuvalu zyskało miano jednego z państw najbardziej zaangażowanych w walkę ze światowymi zmianami klimatycznymi^[5].

W wyborach parlamentarnych 16 września 2010 uzyskał mandat deputowanego do Parlamentu Tuvalu, reprezentując okręg Nukufetau^[4][5]. W głosowaniu 29 września 2010 poparł wybór Maatii Toafy na stanowisko szefa rządu. Tego samego dnia w jego gabinecie objął urząd ministra spraw zagranicznych, środowiska i pracy^[6].

24 grudnia 2010, po uchwaleniu trzy dni wcześniej wotum nieufności wobec rządu Maatii Toafy, był kandydatem na urząd premiera Tuvalu. W głosowaniu przegrał jednak z ministrem spraw wewnętrznych Willy'm Telavi stosunkiem głosów 7 do 8^[7]. Po usunięciu Telaviego ze stanowiska szefa rządu 1 sierpnia 2013, Sopoaga został wybrany premierem i zaprzysiężony 5 sierpnia 2013^[8]. Premierem był do 19 września 2019^[9].

Przypisy

1. H.E. Ambassador Enele Sosene Sopoaga. newcenturyinstitute.us. [dostęp 2010-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-27)]. (ang.).
2. History of Mission. un.int – Permanent Mission of Tuvalu to the United Nations. [dostęp 2010-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-05)]. (ang.).
3. Bureau of the Alliance of Small Island States. un.org -. [dostęp 2010-09-18]. (ang.).
4. Elections à Tuvalu. 24hdanslepacifique.com, 17 września 2010. [dostęp 2010-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-06)]. (fr.).
5. Polls close in Tuvalu elections. radioaustralianews.net.au, 16 września 2010. [dostęp 2010-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-17)]. (ang.).
6. New Tuvaluan MPs get key cabinet portfolios. Islands Business, 30 września 2010. [dostęp 2010-09-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-09)]. (ang.).
7. Willie Telavi the new prime minister in Tuvalu. rnzi.com, 24 grudnia 2010. [dostęp 2010-12-24]. (ang.).
8. August 2013. rulers.com, 9 sierpnia 2013. [dostęp 2013-09-09]. (ang.).
9. Colin Packham, Jonathan Barrett: Tuvalu changes PM, adds to concerns over backing for Taiwan in Pacific. Reuters, 2019-09-19. [dostęp 2019-09-27]. (ang.).