Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rozpad protonowy – reakcja jądrowa rozpadu jądra atomowego, podczas której emitowany jest proton.
Ze względu na krótki czas życia (poniżej sekundy) jąder atomowych ulegających temu procesowi, nie występują one w sposób naturalny w przyrodzie, są jednak wytwarzane w laboratoriach. Pierwsze jądro emitujące protony ze stanu podstawowego (Lu-151) zostało odkryte w roku 1981 w Instytucie Badań Ciężkich Jonów w Darmstadt w Niemczech. Wcześniej znane były przypadki emisji protonowej ze stanów izomerycznych (np. jądro Co-53). Znane do tej pory jądra będące emiterami protonów należą do metali ziem rzadkich.
Rozpad protonowy należy wyraźnie odróżnić od emisji protonów opóźnionych, która najczęściej zachodzi po rozpadzie beta. W tym przypadku jądro powstałe w wyniku rozpadu znajduje się w stanie wzbudzonym i deekscytuje poprzez emisję protonu.
Przykłady izotopów, które ulegają rozpadowi protonowemu: Eu-131, Ho-141, Tm-145, Cs-112.
Przykładowe schematy rozpadu protonowego:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.