Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Efekt zewnętrzny (ang. externality) – zjawisko w ekonomii polegające na przeniesieniu części kosztów lub korzyści wynikających z działalności jednego podmiotu gospodarczego na podmioty trzecie bez odpowiedniej rekompensaty (nieuwzględnienie ich w cenach). Zazwyczaj jest to uboczny skutek działalności danego podmiotu gospodarczego, którego konsekwencje (pozytywne bądź negatywne) ponosi szersze grono odbiorców niezależnie od swojej woli[1].
Efekty zewnętrzne powstają, gdy podmiot gospodarczy prowadzi działania wywierające wpływ na sytuację innych podmiotów, które nie są odpowiednio rekompensowane. Prowadzą one np. do nadmiernej wielkości produkcji dóbr w przypadku negatywnych efektów zewnętrznych lub niedostatecznej wielkości produkcji dóbr w przypadku pozytywnych efektów zewnętrznych. Efekty zewnętrzne istnieją, gdy część kosztów produkcji (tzw. koszty zewnętrzne) ponoszą lub część korzyści (tzw. korzyści zewnętrzne) odnoszą podmioty nie uczestniczące bezpośrednio w procesie wymiany. Oznacza to, że cena przestaje być efektywnym parametrem kształtowania się równowagi rynkowej.
Przykładem pozytywnego efektu zewnętrznego są działania tworzące dobra publiczne, takie jak udostępnianie informacji, czy podnoszenie lokalnego poziomu bezpieczeństwa lub zdrowia. Przykładami negatywnych efektów zewnętrznych są zanieczyszczenia środowiska lub hałas, jakie generuje np. zakład produkcyjny[2][3].
Efekty zewnętrzne są jedną z przyczyn istnienia zawodności rynku[4]. Podmiot gospodarczy, którego działalność jest źródłem efektów zewnętrznych, nie ma motywacji do uwzględniania ich wpływu na innych[5]. Pozostawiony sam sobie wytwarza zbyt wiele negatywnych oraz zbyt mało pozytywnych efektów zewnętrznych[5].
Krańcowe koszty zewnętrzne (ang. marginal externality costs, MEC) oznaczają wzrost kosztów dla przedsiębiorstwa lub jednostki spowodowany zewnętrznie wówczas, gdy inne przedsiębiorstwa zwiększą wielkość produkcji o jednostkę. Zanieczyszczanie środowiska jest przykładem kosztów zewnętrznych.
Krańcowe koszty społeczne (marginal social costs, MSC) są sumą prywatnych kosztów krańcowych (marginal costs, MC) przedsiębiorstwa i krańcowych kosztów zewnętrznych (MEC).
Jeśli istnieją koszty zewnętrzne (np. zanieczyszczenie wody niezbędnej do procesu produkcyjnego), to krańcowe koszty społeczne (MSC) są wyższe od prywatnych kosztów krańcowych (MC). Różnicą między nimi są krańcowe koszty zewnętrzne (MEC).
Część (a) rysunku przedstawia przedsiębiorstwo maksymalizujące zysk, którego wielkość produkcji wynosi q1 i cena równa się kosztowi krańcowemu (P1 = MC). Społecznie efektywna wielkość produkcji przedsiębiorstwa, q*, uwzględnia koszty zewnętrzne, czyli cena równa się krańcowym kosztom społecznym (P1 = MSC).
Część (b) rysunku przedstawia rynek doskonale konkurencyjny, na którym wielkość produkcji w równowadze wynosi Q1 i jest wyznaczona przez punkt przecięcia krzywej podaży przemysłu (S = MCI) z krzywą popytu rynkowego, D. Jednakże społecznie efektywna wielkość produkcji na tym rynku, Q*, jest mniejsza, gdyż uwzględnia koszty zewnętrzne i jest wyznaczona punktem przecięcia krzywej popytu rynkowego, D, z krzywą społecznego kosztu krańcowego, MSC. Wtedy cena rynkowa jest wyższa i wynosi P*.
Krańcowe korzyści zewnętrzne (marginal external benefits, MEB) oznaczają wzrost korzyści u jednostki lub przedsiębiorstwa spowodowane zewnętrznie przez wzrost produkcji innych przedsiębiorstw o jednostkę. Szczepienia są przykładem korzyści zewnętrznych.
Krańcowe korzyści społeczne (marginal social benefits, MSB) tworzy suma prywatnych korzyści krańcowych mierzonych krzywą popytu D, i krańcowych korzyści zewnętrznych (MEB).
W przypadku istnienia korzyści zewnętrznych krańcowe korzyści społeczne (MSB) są większe od prywatnych korzyści krańcowych (D). Różnicą są krańcowe korzyści zewnętrzne (MEB). Optymalną wielkością produkcji dla przedsiębiorstwa jest q1 wyznaczona przez punkt przecięcia krzywej popytu D, i krzywej kosztów krańcowych MC. Jednakże efektywna wielkość produkcji uwzględnia korzyści zewnętrzne i wynosi q* a jest wyznaczona przez punkt przecięcia krzywej krańcowych korzyści społecznych, MSB, i krzywej kosztów krańcowych, MC. Produkcja efektywna, q*, jest większa od produkcji przedsiębiorstwa, q1, a jej cena jest niższa, P* < P1.
Pierwsze trzy rodzaje publicznych rozwiązań wykorzystują mechanizm rynkowy do zapewnienia efektywnych społecznie zachowań podmiotów gospodarczych.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.