Edward Karaś

Edward Jan Karaś (ur. 4 października 1892 w Chodenicach, zm. 18 grudnia 1977 w Bochni) – pułkownik obserwator Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Edward Jan Karaś

pułkownik obserwator
Data i miejsce urodzenia	4 października 1892 Chodenice
Data i miejsce śmierci	18 grudnia 1977 Bochnia
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Błękitna Armia Wojsko Polskie
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego
Jednostki	2 pułk piechoty 3 pułk piechoty 580 eskadra Salmsonów 18 eskadra wywiadowcza 2 pułk lotniczy batalion lotnictwa 3 pułk lotniczy
Stanowiska	dowódca eskadry kwatermistrz pułku dowódca dywizjonu zastępca dowódcy pułku dowódca batalionu lotnictwa dowódca pułku lotniczego
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Życiorys

W przelocie do Zurychu na lotnisku w Rakowicach w 1927: mjr obs. Edward Karaś, por. pil. Aleksander Cichocki, płk pil. Jerzy Kossowski, kpt. pil. Bolesław Orliński, płk pil. Jan Malczewski (1927, Rakowice).

Edward Jan Karaś urodził się w rodzinie Władysława i Anny. W 1912 został członkiem Związku Strzeleckiego^[1]. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Służył w szeregach 2 i 3 pułku piechoty^[1]. W 1917, po kryzysie przysięgowym, pozostał w Polskim Korpusie Posiłkowym^[2] . 15 marca 1919 znalazł się na terenie Francji, wstąpił do Błękitnej Armii gen. Hallera. W lipcu 1919 wraz z 580 eskadrą Salmsonów, powrócił do Polski^[3]. W czasie wojny z bolszewikami dowodził 18 eskadrą wywiadowczą^[4].

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 30. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych, a jego oddziałem macierzystym był 2 pułk lotniczy^[5]. W następnych latach kontynuował służbę w 2 pułku lotniczym w Krakowie^[6][7]. 31 marca 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 12. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych^[8]. Z dniem 1 marca 1925 został zatwierdzony na stanowisku kwatermistrza 2 pułku lotniczego^[9]. W 1928 był dowódcą I dywizjonu 2 pułku lotniczego w Krakowie^[10]. 27 kwietnia 1929 został zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy 2 pułku lotniczego^[11]. Z dniem 1 lutego 1931 został przeniesiony do batalionu lotniczego w Poznaniu na stanowisko dowódcy batalionu^[12][13]. 22 grudnia 1931 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932 i 2. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych^[14]. W 1932, po likwidacji batalionu, został przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego^[15]. Wiosną 1933 przeniesiony do 3 pułku lotniczego w Poznaniu na stanowisko dowódcy pułku^[16]. Na stopień pułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 i 4. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa^[17]. W październiku 1937 został zwolniony ze stanowiska dowódcy pułku. Wiosną 1939 pozostawał w dyspozycji dowódcy Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych^[18].

Zmarł 18 grudnia 1977. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Bochni (sektor XVIII-1-7)^[19].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari^[20] nr 8105
• Krzyż Niepodległości (12 maja 1931)^[21][20]
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie)^[22][1]
• Złoty Krzyż Zasługi (18 lutego 1939)^[23]
• Polowa Odznaka Obserwatora nr 34 (11 listopada 1928)^[24]
• Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)^[25]