Dzioborożec białobrzuchy

Dzioborożec białobrzuchy
	Anthracoceros albirostris
	(Shaw, 1808)
	; Para w parku w Kuala Lumpur
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	dzioborożcowe
Rodzina	dzioborożce
Rodzaj	Anthracoceros
Gatunek	dzioborożec białobrzuchy
Synonimy
	Buceros albirostris Shaw, 1808;
	Buceros albirostris Shaw, 1808;
Podgatunki
	A. a. albirostris (Shaw, 1808); A. a. convexus (Temminck, 1832);
	A. a. albirostris (Shaw, 1808); A. a. convexus (Temminck, 1832);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dzioborożec białobrzuchy^[4] (Anthracoceros albirostris) – gatunek dużego ptaka z rodziny dzioborożców (Bucerotidae). Występuje w orientalnej Azji. Nie jest zagrożony.

Szybkie fakty Domena, Królestwo ...

Zamknij

Dzioborożec białobrzuchy występuje w zależności od podgatunku^[5]^[4]^[2]:

A. albirostris albirostris – dzioborożec białobrzuchy – Indie do płd. Chin, Indochiny i płn. Półwysep Malajski
A. albirostris convexus – dzioborożec malajski – płd. Półwysep Malajski, Wielkie Wyspy Sundajskie oraz pobliskie wyspy

Jest to duży ptak o długości ciała 55–60 cm oraz masie ciała wynoszącej u samców 680–907 g, u samic 567–879 g^[2]. Posiada czarne upierzenie z wyjątkiem białych pasów na gardle, brzuchu i spodniej części ogona. Mogą występować drobne różnice regionalne w odniesieniu do koloru dzioba i koloru upierzenia ogona. Samce są większe od samic.

Naturalnym środowiskiem tego ptaka są lasy subtropikalne, tropikalne lasy deszczowe i wilgotne lasy nizinne^[3].

Ptak ten jest właściwie wszystkożerny, ale jego ulubionym składnikiem pokarmowym są owoce i jagody: głównie figi i rambutany.

IUCN uznaje dzioborożca białobrzuchego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana; w 2001 roku podawano, że jest to najpospolitszy z azjatyckich dzioborożców. BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za stabilny ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku^[3].

Poczta Polska wydała w 30 października 2019 znaczek o nominale 3,30 zł z fotografią dzioborożca białobrzuchego w serii Ptaki Singapuru i Polski (wspólna emisja obu krajów). Nakład liczył 120 000 sztuk. Użyto techniki offsetowej na papierze fluorescencyjnym. Autorem projektu znaczka był Sonny Lee. Na znaczku umieszczone zostały łacińska i polska nazwa gatunku: Anthracoceros albirostris dzioborożec białobrzuchy^[6]. W wydanym bloku na bliźniaczym znaczku „polskim” znalazł się sokół wędrowny^[7].

[1]
Anthracoceros albirostris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
[2]
A.C. Kemp, P. Boesman: Oriental Pied Hornbill (Anthracoceros albirostris). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2020. [dostęp 2020-05-04]. (ang.).
[3]
Anthracoceros albirostris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
[4]
Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Bucerotidae Rafinesque, 1815 – dzioborożce - Hornbills (wersja: 2015-10-31). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-05-04].
[5]
F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Mousebirds, Cuckoo Roller, trogons, hoopoes, hornbills. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-05-03]. (ang.).
[6]
Marek Jedziniak: Ptaki Singapuru i Polski. kzp.pl. [dostęp 2019-12-10]. (pol.).
[7]
Ptaki Singapuru i Polski (2019; Nr kat.:227). filatelistyka.poczta-polska.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-10)]. (pol.).

Davison G.W.H.: Birds of Borneo, Sabah, Sarawak, Brunei and Kalimantan. New Holland, 2007. ISBN 978-1845378318.

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] [1]
Anthracoceros albirostris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[hbwa-2] [2]
A.C. Kemp, P. Boesman: Oriental Pied Hornbill (Anthracoceros albirostris). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2020. [dostęp 2020-05-04]. (ang.).

[iucn-3] [3]
Anthracoceros albirostris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[Mielczarek&Kuziemko-4] [4]
Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Bucerotidae Rafinesque, 1815 – dzioborożce - Hornbills (wersja: 2015-10-31). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-05-04].

[ioc-5] [5]
F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Mousebirds, Cuckoo Roller, trogons, hoopoes, hornbills. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-05-03]. (ang.).

[6] [6]
Marek Jedziniak: Ptaki Singapuru i Polski. kzp.pl. [dostęp 2019-12-10]. (pol.).

[7] [7]
Ptaki Singapuru i Polski (2019; Nr kat.:227). filatelistyka.poczta-polska.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-10)]. (pol.).

[4]

[1]

[2]

[3]

[5]

[6]

[7]

Wikiwand in your browser!

Dzioborożec białobrzuchy

Wikiwand in your browser!

Zasięg występowania

Morfologia

Biotop

Pożywienie

Status

Filatelistyka

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne