Dave Gahan

Dave Gahan, właściwie David Callcott^[1][2][7] (ur. 9 maja 1962 w Epping) – brytyjski muzyk, frontman, wokalista i współzałożyciel zespołu Depeche Mode (1980)^[4].

Dave Gahan

Występ Dave Gahana w Royal Albert Hall w 2010
Imię i nazwisko	David Callcott[1][2]
Pseudonim	Dave Gahan
Data i miejsce urodzenia	9 maja 1962[3] Epping[3]
Instrumenty	instrumenty klawiszowe, gitara, harmonijka ustna, gitara basowa
Typ głosu	baryton[4][5]
Gatunki	rock alternatywny, pop alternatywny[6], indie rock[6]
Zawód	wokalista, muzyk
Aktywność	od 1980
Wydawnictwo	Mute Records
Zespoły
Depeche Mode
Strona internetowa

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w hrabstwie Essex^[8] w rodzinie robotniczej jako syn Sylvii Ruth (z domu Bayliss), konduktorki London Buses, i Leonarda Williama Fredericka „Lena” Callcotta^[9], kierowcy autobusu. Dorastał ze starszą siostrą Susan Christine (ur. 1960). Kiedy Dave miał zaledwie sześć miesięcy, jego ojciec opuścił rodzinę. Jego rodzice rozwiedli się dwa lata później, matka przeprowadziła się z Dave’em i jego siostrą do Basildon w Esseksie po tym, jak Sylvia poznała i poślubiła swojego drugiego męża Jacka Gahana, administratora z Shell Oil, z którym miała dwóch synów: Petera Erika (ur. 1966) i Philipa Michaela (ur. 1968)^[10]. W 1972, gdy Gahan miał 10 lat, zmarł jego ojczym.

Gahan z Depeche Mode w 2009 roku

Uczęszczał do Barstable School na Timberlog Close w Basildon. Zaczął bardzo wcześnie eksperymentować z narkotykami i alkoholem. Na jego ciele pojawiły się pierwsze tatuaże. Miał też problemy z prawem. W wieku 14 lat stanął przed sądem w związku z kradzieżą samochodu i wandalizmem^[11].

W lipcu 1978, po ukończeniu szkoły nie mógł znaleźć stałej pracy i przez pół roku zmieniał ją ok. 20 razy. Sprzedawał napoje bezalkoholowe, pracował w warzywniaku na dworcu autobusowym w Basildon, jako kasjer w stacji benzynowej Sainsbury’s w Savacentre, był gazeciarzem, budowlańcem i sprzątaczem. Ostatecznie zdobył miejsce w Southend Technical College, a po dwóch latach otrzymał nagrodę British Display Society Award^[11], dzięki której mógł projektować okna wystawowe w centrach handlowych^[11].

Kariera

Współpracował z zespołami punk rockowymi: The Vermin i The French Look^[5]. W 1980, podczas jednego ze swoich występów został dostrzeżony przez Vince’a Clarke’a^[5]. Podczas jednej z prób zaczął śpiewać barytonem „Heroes” Davida Bowiego^[5], co wzbudziło zainteresowanie Clarke’a, który zaproponował mu współpracę i został wokalistą i frontmanem formacji Composition of Sound, gdzie grali Martin Gore, Andy Fletcher i Vince Clarke^[6]. Wkrótce Dave wymyślił nową nazwę zespołu, która pochodziła z lektury francuskiego magazynu poświęconego modzie Dépêche-mode – „nowości ze świata mody”^[12].

Dave Gahan udzielał się muzycznie też poza Depeche Mode. W 2003 roku ukazał się jego debiutancki album Paper Monsters^[6]. Podczas jego nagrywania pomógł mu jego przyjaciel multiinstrumentalista Knox Chandler. Muzycznie płyta ta brzmiała bardzo podobnie do klimatu Depeche Mode^[6]. W październiku 2007 roku światło dzienne ujrzał drugi solowy album Hourglass, gdzie Dave współpracował z Andrew Phillpotem oraz Christianem Eignerem^[6].

W 2012 roku wziął udział w nagraniu albumu producenckiego duetu Soulsavers (tworzą go Rich Machin i Ian Glover) zatytułowanego The Light the Dead See. Muzycy poznali się trzy lata wcześniej, gdy formacja supportowała koncerty Depeche Mode.

Podczas tournée z zespołem Depeche Mode promującego płytę Sounds of the Universe w maju 2009 roku, na chwilę przed rozpoczęciem koncertu w Atenach, Dave poczuł się źle i został przewieziony do szpitala. Badania wykazały guz nowotworowy pęcherza moczowego, który został operacyjnie usunięty kilka dni później^[13][14]. Z powodu choroby Gahana odwołano jednak kilka koncertów na tej trasie, w tym także koncert, który miał się odbyć na stadionie klubu sportowego Gwardia Warszawa^[15].

W czerwcu 2017 wraz z Lucasem Hedgesem wystąpił w kampanii Dior Homme na sezon jesień-zima 2017/2018^[16].

Gahan podpisuje autografy w 2003 roku.

Życie prywatne

4 sierpnia 1985 ożenił się z Joanne Fox, z którą ma syna Jacka (ur. 1987)^[17]. Para rozwiodła się w 1991^[17]. Rok później, w kwietniu 1992 wziął ślub z Theresą Conroy^[18], z którą rozwiódł się w 1996^[17]. Niedługo po rozstaniu, w sierpniu 1996 próbował popełnić samobójstwo^[19], podcinając sobie żyły w nadgarstkach. Kilka miesięcy później, 26 maja 1996 przedawkował narkotyki podczas pobytu w hotelu Sunset Marquis w Los Angeles^[19]. Został przewieziony do szpitala, gdzie stwierdzono zatrzymanie akcji serca i podjęto skuteczną reanimację^[20].

14 lutego 1999 ożenił się z Jennifer Sklias, z którą ma córkę Stellę Rose (ur. 1999)^[17]. Jennifer Sklias wystąpiła w teledysku do piosenki „Suffer Well”, gdzie ukazuje się dwukrotnie – raz jako anioł, drugi raz jako ona sama.

Jest wyznania prawosławnego greckiego.

Dyskografia

Albumy

Tytuł	Dane dot. albumu	Pozycja na liście						Certyfikat
		USA [21]	GER [22]	AUT [23]	CHE [24]	SWE [25]	POL [26]
Paper Monsters	Data: 3 czerwca 2003[27] Wydawca: Mute Records	127	5	43	10	5	23
Hourglass	Data: 23 października 2007[28] Wydawca: Mute Records	120	2	15	5	24	7	POL: złota płyta[29]
The Light the Dead See (oraz Soulsavers)	Data: 22 maja 2012[30] Wydawca: Mute Records	–	12	49	30	–	23
Angels & Ghosts (oraz Soulsavers)	Data: 18 grudnia 2015[31] Wydawca: Columbia Records	–	5	18	5	54	3
„–” album nie był notowany.

Albumy wideo

Tytuł	Dane dot. albumu	Pozycja na liście
		GER [22]
Live Monsters	Data: 2 marca 2004[32] Wydawca: Mute Records	46

Albumy koncertowe

Tytuł	Dane dot. albumu
Soundtrack to Live Monsters	Data: 7 marca 2004[33] Wydawca: Mute Records

Remiks albumy

Tytuł	Dane dot. albumu
Hourglass Remixes	Data: 9 marca 2008[34] Wydawca: Mute Records

Single

Tytuł	Rok	Pozycja na liście				Album
		GER [35]	AUT [36]	CHE [37]	SWE [38]
Dirty Sticky Floors	2003	6	–	81	18	Paper Monsters
I Need You		23	–	–	55
Bottle Living / Hold On		19	–	–	–
A Little Piece	2004	–	–	–	–	Soundtrack to Live Monsters
Kingdom	2007	10	41	–	37	Hourglass
Saw Something/Deeper and Deeper	2008	23	–	–	–
Longest Day	2012	–	–	–	–	The Light the Dead See
Take Me Back Home		–	–	–	–
All Of This And Nothing	2015	–	–	–	–	Angels & Ghosts
„–” singel nie był notowany.

Wybrana filmografia

Rok	Tytuł	Rola	Reżyser
2009	Do You Love Me Like I Love You, Part 1: From Her to Eternity[39]	w roli samego siebie	Iain Forsyth, Jane Pollard
2015	The Damned: Don’t You Wish That We Were Dead[40]		Wes Orshoski