Chrząstka pierścieniowata

Chrząstka pierścieniowata (łac. cartilago cricoidea) – w anatomii człowieka jedna z nieparzystych chrząstek budujących szkielet chrzęstny krtani. Ma ona wygląd sygnetu. Światło pierścienia od góry jest eliptyczne a na przekroju dolnym okrągłe. Składa się z dwóch zasadniczych elementów: płytki leżącej z tyłu i łuku znajdującego się z przodu i z boków chrząstki^[1].

Chrząstka pierścieniowata

Chrząstka pierścieniowata, widok od tyłu. Articular facet for arytenoid cartilage – powierzchnia stawowa dla chrząstki nalewkowej, Articular facet for inferior cornu of thyroid cartilage – powierzchnia stawowa dla rogu dolnego chrząstki tarczowatej. Na czerwono zaznaczone miejsca przyczepu mięśni: pośrodku mięśniówka przełyku, po obu bokach mięśnie pierścienno-nalewkowe tylne.

Krtań wraz z mięśniami – widok od strony prawej. Chrząstka pierścieniowata zaznaczona jako Cricoid cartilage. Widoczna także powierzchnia stawowa stawu pierścienno tarczowego Articular facet for inferior cornu of thyroid cartilage oraz zakres przyczepu mięśnia pierścienno-tarczowego Crico-thyroideus

Łuk chrząstki pierścieniowatej od przodu jest niski, ku tyłowi znacznie wyższy. Do jego bocznej powierzchni przyczepia się mięsień pierścienno-tarczowy oraz bocznie stożek sprężysty i mięsień pierścienno-nalewkowy boczny. Od przodu do górnego brzegu łuku przyczepia się więzadło pierścienno-tarczowe pośrodkowe. Brzeg dolny łuku łączy się więzadłem pierścienno-tchawiczym z pierwszą chrząstką tchawicy^[1].

Płytka, stanowiąca tylny element chrząstki pierścieniowatej, ustawiona jest pionowo. Jej górna powierzchnia pośrodkowo wytwarza dołek, od którego bocznie i obustronnie znajdują się owalne powierzchnie stawowe dla stawu pierścienno-nalewkowego. Do jej tylnej powierzchni złożonych z dwóch nieco wklęsłych zagłębień przyczepia się mięsień pierścienno-nalewkowy tylny, przyśrodkowo zaś włókna warstwy podłużnej mięśniówki przełyku. Na jej bocznym brzegu obustronnie znajduje się okrągława powierzchnia stawowa dla stawu pierścienno-tarczowego. Jest to miejsce dla rogów dolnych chrząstki tarczowatej^[1].