Cherubin (biskup poznański)

Cherubin (zm. ok. 1180) – biskup poznański prawdopodobnie od 1172.

Cherubin

Kraj działania	Polska
Data śmierci	ok. 1180
Biskup poznański
Okres sprawowania	1172–1180
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	diecezja poznańska

Przed objęciem biskupstwa był kanclerzem Mieszka Starego (ok. 1167). Jako biskup poznański uczestniczył w synodzie w Łęczycy w 1180 roku. Niedługo po tym zjeździe zapewne zmarł, gdyż według wypisu z Antiquitatum monasterii Lubinensis już ok. 1180 roku jego następca Arnold wydał przywilej dla opactwa w Lubiniu.

Władysław Semkowicz identyfikuje go jako ojca rycerza Jana poświadczonego w dokumentach z 1228 i 1230 oraz protoplastę rodu Sulimów^[1]. Od biskupa Cherubina pochodzi zapewne nazwa miejscowości Cherubinowice w sandomierskim, która później należała do dóbr rodowych Sulimów.

Rocznik Lubiński z końca XIII wieku błędnie podaje, jakoby sprawował swój urząd od 1164 i zmarł w 1172. Przyjmuje się, że w Roczniku doszło do zamiany kolejności Radwana i Cherubina.

Przypisy

1. Celibat duchowieństwa wprowadzono w Polsce dopiero w 1197.

Bibliografia

• Stanisław Karwowski, Biskupi poznańscy z XII i początku XIII wieku, Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego T. 37, Poznań 1911, s. 121-122
• Karol Maleczyński: O kanclerzach polskich XII wieku, Kwartalnik Historyczny, nr 42 (1928), s. 38-39
• Władysław Semkowicz: Nieznane nadania na rzecz opactwa jędrzejowskiego, Kwartalnik Historyczny, nr 24 (1910), s. 83-90
• ANTENACI RAFAŁA BRATOSZEWSKIEGO HERBU SULIMA