Cerkiew Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Orańczycach

Cerkiew Podwyższenia Krzyża Pańskiego – prawosławna cerkiew parafialna w Orańczycach (rejon prużański obwodu brzeskiego), w dekanacie prużańskim eparchii brzeskiej i kobryńskiej Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego.

Cerkiew Podwyższenia Krzyża Pańskiego

Царква ўзьвіжаньня Сьвятога Крыжа

nr rej. 113Г000593
cerkiew parafialna
Widok ogólny
Państwo	Białoruś
Obwód	brzeski
Miejscowość	Orańczyce
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny (Egzarchat Białoruski)
Eparchia	brzeska i kobryńska
Wezwanie	Podwyższenia Krzyża Pańskiego
Wspomnienie liturgiczne	14/27 września
Historia Data zakończenia budowy 1914 Data poświęcenia 27 września 1914 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna
Dane świątyni Styl bizantyjsko-rosyjski Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Kopuła • liczba kopuł 2 Liczba ikonostasów 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 1 Liczba naw 1 Dzwonnica • typ dzwonnicy wbudowana
Położenie na mapie Białorusi Orańczyce, cerkiew
Położenie na mapie obwodu brzeskiego Orańczyce, cerkiew
52°27′37,4″N 24°31′32,6″E

Cerkiew znajduje się na zachodnim krańcu miejscowości^[1].

Historia

Wnętrze cerkwi

Pierwsza cerkiew w Orańczycach powstała w 1600. W 1654 Symeon Orański wzniósł na jej miejscu nową drewnianą świątynię z wolno stojącą dzwonnicą, otoczoną kamiennym murem. W końcu XIX w. do świątyni, posiadającej status parafialnej, uczęszczało 3099 osób z Orańczyc i siedmiu okolicznych miejscowości. W 1879 budynek został gruntownie odremontowany na koszt parafian, którzy zgromadzili 1075 rubli i nieodpłatnie wykonali prace budowlane^[1].

W 1914 na miejscu drewnianej cerkwi, która była już w złym stanie technicznym, wzniesiono obiekt sakralny murowany, z cegły, ponownie z funduszy zebranych przez miejscową ludność prawosławną. Nowa budowla nie była usytuowana dokładnie na miejscu poprzedniej – miejsce, gdzie dawniej położony był ołtarz drewnianej cerkwi, ustawiono krzyż. Budynek wyświęcono 27 września 1914 r., jeszcze przed zakończeniem prac nad urządzeniem wnętrza; ikonostas i inne elementy wyposażenia zostały przywiezione z Warszawy. W 1928 na cerkiewnej dzwonnicy zawieszono pięć dzwonów odlanych w pracowni Felczyńskich w Przemyślu^[1].

Architektura

Budynek został wzniesiony w stylu bizantyjsko-rosyjskim. Jest to obiekt trójdzielny, z kwadratową nawą, prostokątnym przedsionkiem z trójkondygnacyjną wieżą-dzwonnicą oraz pięciokątnie zamkniętym prezbiterium. Dzwonnica zwieńczona jest dachem hełmowym z niewielką cebulastą kopułką. Elewacje świątyni zdobią kostkowe fryzy i pilastry. Na wyposażeniu cerkwi znajdują się XVIII-wieczne ikony św. Mikołaja oraz Matki Bożej w typie Hodegetrii^[1].

Przypisy

1. Свята-Крыжаўзвіжанская царква