Bronisław Grzebień

Bronisław Grzebień (ur. 20 września 1886 w Chojnicach, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Bronisław Grzebień

podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	20 września 1886 Chojnice
Data śmierci	?
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Wojsko Polskie
Jednostki	PKU Zawiercie
Stanowiska	komendant PKU
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 20 września 1886 w Chojnicach, jako syn Wincentego^[1].

Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii niemieckiej. W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 45 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych dowodząc I batalionem^[2]. W 1921 był przydzielony do Centrum Wyszkolenia Dowództwa Okręgu Generalnego Lwów^[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 503. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[4]. W latach 1922–1923 ponownie dowodził I batalionem 45 pp^[5][6]. W 1924 był przydzielony do Baonu Szkolnego Piechoty Nr 2 na stanowisko dowódcy^[7]. W październiku 1926 został przeniesiony do 19 Pułku Piechoty we Lwowie na stanowisko dowódcy I batalionu^[8]. W maju 1927 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza^[9]. 26 stycznia 1928 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 62. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[10]. W kwietniu tego roku został przeniesiony do 4 Pułku Piechoty Legionów w Kielcach na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[11]. W październiku 1931 został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Kielce w celu odbycia praktyki poborowej^[12]. W marcu 1932 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Zawiercie na stanowisko komendanta^[13]. Z dniem 30 września 1934 został przeniesiony w stan spoczynku^[14].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (13 kwietnia 1921)^[15][16]
• Krzyż Niepodległości (8 listopada 1937)^[17]
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie)^[18]
• Złoty Krzyż Zasługi^[18]

Przypisy

1. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-06-14].
2. Dąbrowski 1928 ↓, s. 14, 17, 25.
3. Spis oficerów 1921 ↓, s. 149, 642.
4. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 35.
5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 549.
6. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 257, 404.
7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 237, 348, 1377.
8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 11 października 1926 roku, s. 335.
9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 154.
10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 19.
11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 140.
12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 326.
13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 233.
14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 144.
15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, s. 814.
16. Dąbrowski 1928 ↓, s. 33.
17. M.P. z 1937 r. nr 259, poz. 409 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
18. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 22.

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Jerzy Dąbrowski: Zarys historji wojennej 45-go Pułku Piechoty Strzelców Kresowych. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.