Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brett Steven (ur. 27 kwietnia 1969 w Auckland) – nowozelandzki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
27 kwietnia 1969 |
Wzrost |
185 cm |
Gra |
praworęczna |
Status profesjonalny |
1988 |
Zakończenie kariery |
1999 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje |
0 |
Najwyżej w rankingu |
32 (12 lutego 1996) |
Australian Open |
QF (1993) |
Roland Garros |
3R (1995) |
Wimbledon |
4R (1997) |
US Open |
2R (1995, 1997) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje |
9 |
Najwyżej w rankingu |
16 (12 czerwca 1995) |
Australian Open |
QF (1998) |
Roland Garros |
SF (1995) |
Wimbledon |
QF (1994, 1998) |
US Open |
3R (1994) |
Jako zawodowy tenisista występował w latach 1988–1999.
W grze pojedynczej ma w swoim dorobku 3 zwycięstwa w rozgrywkach ATP Challenger Tour. Pierwszą wygraną odniósł w 1990 roku w Canberze, gdzie pokonał w finale Andrew Kratzmanna. Drugi tytuł w rozgrywkach tej kategorii wywalczył w 1995 roku w Wellington, pokonując w finale Martina Damma. W maju 1997 roku zatriumfował w Lublanie. Pojedynek finałowy wygrał z Rumunem Andreim Pavelem. Steven w singlu jest ponadto trzykrotnym finalistą turniejów rangi ATP World Tour. Pierwszy finał z udziałem reprezentanta Nowej Zelandii miał miejsce pod koniec sierpnia 1993 roku w Schenectady. Mecz o tytuł przegrał z Thomasem Enqvistem. Do drugiego finału awansował na początku sezonu 1996 w Auckland, gdzie uległ Jiříemu Novákowi, a trzeci finał osiągnął w lipcu 1997 roku w Newport, przegrywając finałowy pojedynek z Sarkisem Sarksjanem. Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 32. miejscu w lutym 1996 roku.
W grze podwójnej Steven wygrał 9 turniejów rangi ATP World Tour. Ponadto był uczestnikiem 8 deblowych finałów. W wielkim szlemie najlepszym wynikiem Stevena jest półfinał Rolanda Garrosa z 1995 roku. Wspólnie z Tommym Ho doszedł do owej fazy turnieju bez straty seta. Spotkanie o finał przegrał z deblem Jacco Eltingh–Paul Haarhuis. Najwyższą pozycję w zestawieniu deblistów osiągnął w czerwcu 1995 roku – nr 16.
W latach 1990–1999 Steven był reprezentantem kraju w Pucharze Davisa. Przez ten okres rozegrał dla zespołu 49 meczów, zarówno w singlu, jak i deblu. W grze pojedynczej jego bilans wynosi 18 zwycięstw i 15 porażek, natomiast w grze podwójnej wygrał 10 pojedynków i 6 przegrał.
W 1996 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Atlancie, ponosząc porażkę w 1 rundzie z Arnaudem Boetschem.
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 29 sierpnia 1993 | Schenectady | Twarda | Thomas Enqvist | 6:4, 3:6, 6:7(0) |
Finalista | 2. | 14 stycznia 1996 | Auckland | Twarda | Jiří Novák | 4:6, 4:6 |
Finalista | 3. | 13 lipca 1997 | Newport | Trawiasta | Sarkis Sarksjan | 6:7, 6:4, 5:7 |
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 14 lipca 1991 | Newport | Trawiasta | Gianluca Pozzi | Javier Frana Bruce Steel |
6:4, 6:4 |
Finalista | 1. | 29 sierpnia 1993 | Schenectady | Twarda | Byron Black | Bernd Karbacher Andriej Olchowski |
6:2, 6:7, 1:6 |
Zwycięzca | 2. | 6 marca 1994 | Kopenhaga | Dywanowa (hala) | Martin Damm | David Prinosil Udo Riglewski |
6:3, 6:4 |
Zwycięzca | 3. | 17 kwietnia 1994 | Hongkong | Twarda | Jim Grabb | Jonas Björkman Patrick Rafter |
walkower |
Zwycięzca | 4. | 15 maja 1994 | Coral Springs | Ceglana | Lan Bale | Ken Flach Stéphane Simian |
6:3, 7:5 |
Finalista | 2. | 19 lutego 1995 | Memphis | Twarda (hala) | Tommy Ho | Jared Palmer Richey Reneberg |
6:4, 6:7, 1:6 |
Zwycięzca | 5. | 12 marca 1995 | Indian Wells | Twarda | Tommy Ho | Gary Muller Piet Norval |
6:4, 7:6 |
Finalista | 3. | 23 kwietnia 1995 | Bermudy | Ceglana | Jason Stoltenberg | Grant Connell Todd Martin |
6:7, 6:2, 5:7 |
Finalista | 4. | 12 listopada 1995 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Tommy Ho | Byron Black Jared Palmer |
4:6, 6:3, 3:6 |
Finalista | 5. | 14 stycznia 1996 | Auckland | Twarda | Jonas Björkman | Marcos Ondruska Jack Waite |
walkower |
Finalista | 6. | 10 marca 1996 | Scottsdale | Twarda | Richey Reneberg | Patrick Galbraith Rick Leach |
7:5, 5:7, 5:7 |
Zwycięzca | 6. | 16 marca 1997 | Kopenhaga | Dywanowa (hala) | Andriej Olchowski | Kenneth Carlsen Frederik Fetterlein |
6:4, 6:2 |
Zwycięzca | 7. | 23 marca 1997 | Petersburg | Dywanowa (hala) | Andriej Olchowski | David Prinosil Daniel Vacek |
6:4, 6:3 |
Zwycięzca | 8. | 13 lipca 1997 | Newport | Trawiasta | Justin Gimelstob | Kent Kinnear Ałeksandar Kitinow |
6:3, 6:4 |
Zwycięzca | 9. | 18 stycznia 1998 | Auckland | Twarda | Patrick Galbraith | Tom Nijssen Jeff Tarango |
6:4, 6:2 |
Finalista | 7. | 15 marca 1998 | Kopenhaga | Dywanowa (hala) | Jan Siemerink | Tom Kempers Menno Oosting |
4:6, 6:7 |
Finalista | 8. | 10 maja 1998 | Hamburg | Ceglana | David Adams | Donald Johnson Francisco Montana |
2:6, 5:7 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.