Bohdan Jarociński

Bohdan Jarociński (ur. 26 maja 1882 w Warszawie, zm. 18 grudnia 1954 tamże) – komandor porucznik Marynarki Wojennej, doktor prawa, w latach 1920–1921 dowódca Flotylli Wiślanej, attaché wojskowy w Rydze, uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Bohdan Jarociński

komandor porucznik
Data i miejsce urodzenia	26 maja 1882 Warszawa
Data i miejsce śmierci	18 grudnia 1954 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	od 1914
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie  Marynarka Wojenna (II RP)
Formacja	Flotylla Rzeczna Marynarki Wojennej
Stanowiska	dowódca Flotylli Wiślanej, attaché wojskowy w Rydze
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka
Późniejsza praca	kancelaria adwokacka
Odznaczenia

Życiorys

Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Moskiewskiego, a następnie na tej uczelni obronił doktorat. Podczas I wojny światowej został zmobilizowany do Armii Imperium Rosyjskiego, w której dosłużył stopnia kapitana artylerii.

W 1919 roku przybył do Polski i otrzymał przydział do artylerii. Następnie przeniesiono go do Marynarki Wojennej, przemianowano na kapitana marynarki oraz wyznaczono zastępcą dowódcy Flotylli Pińskiej. W lipcu 1920 roku odpowiadał za ewakuację sił z Pińska do Modlina. 5 sierpnia 1920 roku został dowódcą Flotylli Wiślanej i dowodził tą jednostką wojskową w trakcie wojny polsko-bolszewickiej. Sprawował nadzór nad działaniami oddziału detaszowanego na Prypeci.

30 stycznia 1921 roku został zatwierdzony w stopniu podpułkownika marynarki z dniem 1 kwietnia 1920 w korpusie rzeczno-brzegowym. W następnym roku został zweryfikowany w stopniu komandora porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1. lokatą w korpusie rzeczno-brzegowym. Od czerwca 1921 roku pełnił służbę w Sekcji Morsko–Technicznej Wojskowego Komisariatu Rzeczypospolitej Polskiej w Gdańsku. W latach 1922–1927 zajmował stanowisko attaché wojskowego w Rydze (Łotwa, w 1923 jego pomocnikiem był por. Jan Władysław Lemański^[1]). Z dniem 30 kwietnia 1927 roku przeszedł w stan spoczynku. W latach 30. XX wieku i w trakcie II wojny światowej prowadził kancelarię adwokacką w Warszawie.

Zmarł 18 grudnia 1954 roku w Warszawie i został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim (rząd 51, miejsce 34)^[2].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 3613
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi (29 kwietnia 1925)^[3]
• Order Trzech Gwiazd (Łotwa)^[4]

Przypisy

1. Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 1547.
2. Cmentarz Ewangelicko-Augsburski: ANNA BOLIN, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-03-11].
3. M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 438 „za zasługi położone przy zawieraniu umów międzynarodowych”.
4. Ar Triju zvaigžņu ordeni apbalvoto 1. saraksts [online], Valdības Vēstnesis, 17.11.1926, periodika.lv [zarchiwizowane z adresu 2016-04-06].

Bibliografia

• Praca zbiorowa pod redakcją dr. Jana Sawickiego. Kadry Morskie Rzeczypospolitej. Tom II. Polska Marynarka Wojenna. Część I. Korpus oficerów 1918–1947. Zespół autorski: Maria Babnis, Julian Czerwiński, Małgorzata Czerwińska, Alfons Jankowski, Jan Sawicki. Wyższa Szkoła Morska. Gdynia 1996. ISBN 83-86703-50-4.