Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Björn Ferry
biathlonista szwedzki Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Björn Lars Johannes Erik Ferry (ur. 1 sierpnia 1978 w Stensele) – szwedzki biathlonista, mistrz olimpijski i trzykrotny medalista mistrzostw świata.
Remove ads
Remove ads
Kariera
Podsumowanie
Perspektywa
W Pucharze Świata zadebiutował 6 grudnia 2001 roku w Hochfilzen, zajmując 35. miejsce w sprincie. Pierwsze punkty (w sezonach 2000/2001 – 2007/2008 punktowało 30. najlepszych zawodników) wywalczył 13 grudnia 2001 roku w Pokljuce, zajmując 11. miejsce w biegu indywidualnym. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 11 lutego 2005 roku w Pragelato, kończąc rywalizację w sprincie na drugiej pozycji. Rozdzielił tam Rosjanina Siergieja Rożkowa oraz Alaksandra Symana z Białorusi. W kolejnych startach jeszcze 21 razy stawał na podium, odnosząc przy tym siedem zwycięstw: 19 stycznia 2008 roku i 24 stycznia 2009 roku w Anterselvie, 16 lutego 2010 roku w Whistler i 16 stycznia 2011 roku w Ruhpolding wygrywał biegi pościgowe, 18 grudnia 2010 roku i 6 marca 2014 roku w Pokljuce był najlepszy w sprintach, a 9 marca 2014 roku w tej samej miejscowości triumfował w biegu masowym. Ostatnie pucharowe podium wywalczył 22 marca 2014 roku w Oslo, zajmując drugie miejsce w biegu pościgowym. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2007/2008, kiedy zajął szóste miejsce w klasyfikacji generalnej i trzecie w klasyfikacji biegu pościgowego. Ponadto w sezonie 2006/2007 był drugi w klasyfikacji sprintu.
Pierwszy medal w karierze wywalczył podczas mistrzostw świata w Anterselvie w 2007 roku, gdzie wspólnie z Heleną Jonsson, Anną Carin Zidek i Carlem Johanem Bergmanem zwyciężył w sztafecie mieszanej. Był to pierwszy w historii medal dla Szwecji w tej konkurencji. W startach indywidualnych najlepszy wynik osiągnął w sprincie, który ukończył na czwartej pozycji. Walkę o podium przegrał tam z Andrijem Deryzemlą z Ukrainy o 8,6 sekundy. W sztafecie mieszanej reprezentacja Szwecji w tym samym składzie zdobyła też brązowy medal podczas mistrzostw świata w Chanty-Mansyjsku. Swój ostatni medal wywalczył na mistrzostwach świata w Ruhpolding w 2012 roku, gdzie był drugi w biegu masowym. Uplasował się tam za Francuzem Martinem Fourcade'em a przed swym rodakiem - Fredrikiem Lindströmem. Był też między innymi piąty w biegu indywidualnym podczas mistrzostw świata w Chanty-Mansyjsku w 2011 roku i rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Novym Měscie.
W 2002 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, gdzie zajął między innymi 17. miejsce w sprincie i 14. miejsce w sztafecie. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Turynie razem z kolegami z reprezentacji był czwarty w sztafecie. Indywidualnie najwyższą lokatę wywalczył w sprincie, który ukończył na trzynastej pozycji. Największy sukces w karierze osiągnął na igrzyskach olimpijskich w Vancouver w 2010 roku, wygrywając bieg pościgowy. Wyprzedził tam na podium Austriaka Christopha Sumanna i Francuza Vincenta Jay. Był to pierwszy w historii złoty medal olimpijski dla Szwecji w tej konkurencji. Blisko kolejnego podium był w sztafecie, w której Szwedzi ponownie zajęli czwarte miejsce. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi w 2014 roku, zajmując między innymi 12. miejsce w biegu indywidualnym i starcie masowym oraz dziesiąte miejsce w sztafecie.
W 2014 roku zakończył karierę[1].
Remove ads
Osiągnięcia
Zimowe igrzyska olimpijskie
Mistrzostwa świata
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w zawodach
Miejsca na podium chronologicznie
Remove ads
Życie prywatne
- Jest mężem Heidi Andersson, dziewięciokrotnej mistrzyni świata w armwrestlingu z którą ma syna Dantego.
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads