Bitwa morska pod Kataną

Bitwa morska pod Kataną (Katanią) – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 397 p.n.e. w trakcie wojny Syrakuz z Kartaginą.

Bitwa morska pod Kataną

wojny sycylijskie
Widok na Katanię, w głębi szczyt Etny
Czas	397 p.n.e.
Miejsce	Katania
Terytorium	Sycylia
Wynik	zwycięstwo Kartaginy
Strony konfliktu
Syrakuzy Kartagina
Dowódcy
Leptines Magon
Siły
180 cztero- i pięciorzędowców 200 jednostek wojennych, 300 jednostek transportowych
Straty
100 okrętów zatopionych, 20 000 ludzi nieznane
Położenie na mapie świata miejsce bitwy
37°30′10″N 15°05′14″E

Po zburzeniu Messany Himilkon wyruszył w kierunku Syrakuz, jednak desant na wybrzeże uniemożliwiła Kartagińczykom erupcja wulkanu Etna. W związku z tym Himilkon popłynął w kierunku zachodnim, nakazując swojemu admirałowi Magonowi kierować się wzdłuż wybrzeża w kierunku pobliskiej Katany (Katania). Magon dysponował siłami 500 jednostek, z czego 300 stanowiły statki transportowe i handlowe. W tej sytuacji przed Dionizjosem otworzyła się szansa pobicia floty kartagińskiej. Władca Syrakuz nakazał swojemu bratu Leptinesowi atak na siły Magona. Równocześnie na lądzie ustawił swoją piechotę, która miała atakować lądujące okręty kartagińskie. Leptines na czele zaledwie 30 okrętów wysforował się na czoło floty, wbijając się głęboko w szyk kartagiński. Tu został jednak otoczony a następnie zmuszony do ucieczki. Kartagińczycy podjęli pościg atakując pozostałe okręty Leptinesa, które zostały rozproszone. Straty Syrakuzańczyków wyniosły 100 zatopionych jednostek i 20 000 ludzi.

Literatura

• Grzegorz Lach: Wyprawa sycylijska 415–413 p.n.e., Wyd. Bellona, Warszawa 2007.