Barbara Mamińska

Barbara Mamińska, z d. Osińska (ur. 10 listopada 1957 w Pruszkowie, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – urzędnik państwowy, dyrektor Biura Kadr i Odznaczeń w Kancelarii Prezydenta Polski.

Barbara Mamińska

Barbara Mamińska w 2009 roku
Imię i nazwisko urodzenia	Barbara Osińska
Data i miejsce urodzenia	10 listopada 1957 Pruszków
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 2010 Smoleńsk
Przyczyna śmierci	Katastrofa polskiego Tu-154 w Smoleńsku
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach kwatera K II, rząd I, grób 16[1]
Zawód, zajęcie	urzędnik państwowa
Edukacja	AWF w Krakowie
Stanowisko	dyrektor Biura Kadr i Odznaczeń w Kancelarii Prezydenta RP
Rodzice	Tadeusz Osiński
Małżeństwo	Krzysztof Mamiński
Dzieci	Radosław Sosiński
Odznaczenia

Grób Barbary Mamińskiej na Powązkach

Życiorys

Jej ojciec, Tadeusz Osiński, ps. „Tek”, był żołnierzem oddziału Mariana Bernaciaka, ps. „Orlik”, dowódcy zgrupowania partyzanckiego AK i WiN na Lubelszczyźnie^[2].

Barbara Mamińska była absolwentką krakowskiej AWF, kierunku rehabilitacji ruchowej^[3]. W latach 1995–1998 kierowała sekcją Ośrodka Studiów Amerykańskich Uniwersytetu Warszawskiego, następnie w Krajowym Urzędzie Pracy była rzecznikiem prasowym i dyrektorem generalnym^[4]. Później pracowała jako dyrektor Biura Spraw Pracowniczych w Dyrekcji Generalnej PKP^[5]. Po odejściu z PKP, w latach 2002–2005 współpracowała z Lechem Kaczyńskim podczas piastowania przez niego stanowiska prezydenta miasta stołecznego Warszawy^[6]. W stołecznym ratuszu była dyrektorką ds. kadr i szkoleń. Od roku 2005 była Dyrektorem Biura Kadr i Odznaczeń w Kancelarii Prezydenta RP.

Zginęła 10 kwietnia 2010 w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej^[7]. Pochowano ją 20 kwietnia 2010 w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie^[8].

Była żoną Krzysztofa Mamińskiego^[9], działacza kolejowej „Solidarności”, prezesa Kolejowego Przedsiębiorstwa Turystyczno-Wypoczynkowego „Natura Tour” i prezesa Związku Pracodawców Kolejowych (późniejszego – już po jej śmierci – prezesa Przewozów Regionalnych i prezesa PKP). Miała syna Radosława Sosińskiego.

Odznaczenia i wyróżnienia

• We wrześniu 2008 została odznaczona portugalskim Orderem Zasługi w stopniu Wielkiego Oficera^[10].
• 16 kwietnia 2010 została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[11].
• 9 września 2010 roku otrzymała pośmiertne wyróżnienie „Zasłużony dla Warszawy”^[12].

Przypisy

1. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie. [dostęp 2016-02-11].
2. Jan Fusiecki: Barbara Mamińska. Gazeta Wyborcza, 12 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-14].
3. Nekrolog na stronie głównej Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie. [dostęp 2010-04-14].
4. redPor: Nowi dyrektorzy i biura. Gazeta Wyborcza, 10 stycznia 2003. [dostęp 2010-04-14].
5. Wśród ofiar osoby związane z koleją. Związek Zawodowy Administracji PKP, 11 kwietnia 2010. [dostęp 2016-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-15)].
6. Nigdy Was nie zapomnimy. prezydent.pl, 11 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-14].
7. Lista pasażerów i załogi samolotu TU-154. mswia.gov.pl, 10 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-14].
8. Na Wojskowych Powązkach uroczyście pożegnano Barbarę Mamińską. rmf24.pl, 2010-04-20. [dostęp 2010-07-16]. (pol.).
9. Wśród ofiar osoby związane z koleją. kow.com.pl – portal kolejowy, 11 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 kwietnia 2010)].
10. Chancelaria das Ordens Honoríficas Portuguesas. dre.pt. [dostęp 2010-09-12]. (port.).
11. M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 587
12. Zasłużony dla Warszawy”. warszawa.pl, 8 września 2010. [dostęp 2012-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 sierpnia 2014)].