Antonina Makarowa

Antonina Makarowna Makarowa, po mężu Ginzburg (ros. Антонина Макаровна Макарова; ur. 1920 lub 1921 we wsi Małaja Wołkowka w guberni smoleńskiej, zm. 11 sierpnia 1979) – rosyjska sanitariuszka i strzelec karabinu maszynowego, ochotniczka kolaboracyjnej Rosyjskiej Wyzwoleńczej Armii Ludowej, a następnie Brygady Szturmowej SS „RONA”, wsławiona masowym rozstrzeliwaniem z ciężkiego karabinu maszynowego.

Antonina Makarowa

Антонина Макарова

Тонька-пулемётчица

Data i miejsce urodzenia	1920 lub 1921 Małaja Wołkowka
Data śmierci	11 sierpnia 1979
Przebieg służby
Lata służby	1941–1945
Formacja	Armia Czerwona  RONA
Jednostki	Brygada Szturmowa SS „RONA”
Stanowiska	strzelec karabinu maszynowego
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa

Życiorys

Ukończyła szkołę średnią w Moskwie.

Po ataku wojsk niemieckich na ZSRR 22 czerwca 1941 zmobilizowano ją do Armii Czerwonej jako sanitariuszkę. Przeszła kurs obsługi karabinów maszynowych. Podczas walk na Białorusi w październiku dostała się do niewoli niemieckiej. W obozie jenieckim podjęła kolaborację z Niemcami. Pod koniec 1941 została przewieziona do Łokcia, gdzie wstąpiła do kolaboracyjnej „milicji ludowej”, formowanej przez Konstantina P. Woskobojnika i Bronisława Kaminskiego. Obsługiwała ciężki karabin maszynowy Maxim, podobnie jak bohaterka słynnego radzieckiego filmu Czapajew, stąd dostała przezwisko „Tońka-Pulemiotczica”. Wykonywała kary śmierci na okolicznych komunistach oraz schwytanych partyzantach i czerwonoarmistach. Według powojennych oficjalnych danych sowieckich zamordowała samodzielnie ok. 1500 osób. Po wkroczeniu Armii Czerwonej na terytorium okręgu łokockiego została ewakuowana na leczenie do Briańska, a pod koniec 1943 r. do Lepla. Po przekształceniu Rosyjskiej Wyzwoleńczej Armii Ludowej (RONA) w Brygadę Szturmową SS „RONA” pod koniec lipca 1944 r., weszła w jej skład, ale wkrótce została aresztowana przez Niemców. Osadzono ją w obozie koncentracyjnym. Pod koniec wojny wraz z pozostałymi więźniami obozu została ewakuowana na ziemie czeskie, gdzie wyzwoliły ją wojska sowieckie.

Po zakończeniu wojny zdołała ukryć swoją prawdziwą tożsamość. Uzyskała dokumenty na nazwisko Parfionowa poświadczające udział w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej jako sanitariuszka 422 Batalionu Medyczno-Sanitarnego, odznaczono ją nawet kilkoma orderami. Mieszkała w Leplu na Białorusi. W 1977 jej brat, próbując uzyskać zgodę na wyjazd za granicę, ujawnił prawdziwe dane siostry. Antonina M. Makarowa została natychmiast aresztowana. Nie przyznała się do udziału w masowych rozstrzeliwaniach. 20 listopada 1978 skazano ją na karę śmierci, wykonaną 11 sierpnia 1979 przez rozstrzelanie.

Linki zewnętrzne

• Biografia i działalność Antoniny M. Makarowej (jęz. rosyjski). renascentia.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-20)].
• Biografia Antoniny M. Makarowej (jęz. rosyjski)
• A.A. Poczobut A.A., Kat w spódnicy, „Gazeta Wyborcza”.

Bibliografia

• K. A. Zalesski, Кто был кто во второй мировой войне. Союзники Германии, Moskwa 2003

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 2322152381760501950004
• GND: 1155843355