Antoni Lanckoroński

Antoni Maria Kazimierz hr. Lanckoroński z Brzezia herbu Zadora (ur. 8 sierpnia 1893 w Wiedniu, zm. 8 lutego 1965 tamże) – polski ziemianin, działacz społeczny.

Antoni Lanckoroński

Antoni Maria Kazimierz hrabia Lanckoroński
Zadora
Rodzina	Lanckorońscy
Data i miejsce urodzenia	8 sierpnia 1893 Wiedeń
Data i miejsce śmierci	8 lutego 1965 Wiedeń
Ojciec	Karol Lanckoroński
Matka	Franciszka Attems-Gilleis

Życiorys

Antoni Lanckoroński pochodził z rodu arystokratycznego herbu Zadora^[1]. Urodził się 8 sierpnia 1893 jako syn Karola Lanckorońskiego (1848-1933) i Franciszki Attems-Gilleis (1861-1893), która zmarła tuż po jego urodzeniu^[2][3][4]. Był przyrodnim bratem Karoliny Lanckorońskiej (1898-2002)^[3].

Został absolwentem Schottengymnasium w Wiedniu, a w 1913 rozpoczął studia uniwersyteckie na Wydziale Prawa^[5]. Do 1939 był właścicielem rodowego pałacu w Rozdole^[6]. Był ostatnim dziedzicem Wodzisławia^[7][8]. Pod koniec lat 30. XX w. był zastępcą członka zarządu Towarzystwa Wyższej Szkole Dziennikarskiej w Warszawie^[9].

Podczas II wojny światowej działał w Międzynarodowym Czerwonym Krzyżu^[2]. Wspólnie z siostrami Karoliną i Adelajdą stworzył Fundusz imienia Karola Lanckorońskiego (ich ojca)^[2]. Zmarł 8 lutego 1965 w Wiedniu^[2]. Był bezdzietny, a tym samym ostatnim przedstawicielem rodu Lanckorońskich^[2].