Anioł Pański (Tetmajer)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anioł Pański – wiersz Kazimierza Przerwy-Tetmajera[1][2][3], ogłoszony w tomie Poezje. Seria trzecia, wydanym w 1898. Tytuł odwołuje się do modlitwy Anioł Pański, odmawianej powszechnie zwłaszcza na wsi[4]. Utwór składa się z czterech części. Kluczową rolę w jego kompozycji odgrywa pięciowersowy refren[5]:
- Na Anioł Pański biją dzwony,
- niech będzie Maria pozdrowiona,
- niech będzie Chrystus pozdrowiony...
- Na Anioł Pański biją dzwony,
- w niebiosach kędyś głos ich kona...
Utwór jest napisany jambicznym dziewięciozgłoskowcem[6], często stosowanym przez Tetmajera w jego liryce[7]. Wiersz charakteryzuje się smutnym, przygnębiającym nastrojem[5][8]. Smutek jest przedstawiony za pomocą personifikacji w postaci Osmętnicy, która samotnie chodzi po polach[8]. W ostatniej części obraz ten jest rozwinięty opisem samotnej duszy, która nie może się uwolnić od swojego cierpienia[8].
- Idzie samotna dusza polem,
- Idzie ze swojem złem i bolem,
- Po zbożnym łanie i po lesie,
- Wszędy zło swoje, swój ból niesie,
- I swoją dolę klnie tułaczą,
- I swoje losy klnie straszliwe,
- Z ogromną skargą i rozpaczą
- Przez zasępioną idzie niwę...
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
