Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
An-28 (ros.Ан-28) (oznaczenie NATO – Cash) – radziecki samolot transportowo-pasażerski opracowany w biurze konstrukcyjnym Olega Antonowa, a produkowany w Polsce w zakładach WSK Mielec.
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
OKB Antonowa (prototyp) |
Konstruktor | |
Typ |
Samolot transportowo-pasażerski |
Konstrukcja |
Górnopłat o konstrukcji metalowej |
Załoga |
2 |
Historia | |
Data oblotu |
Wrzesień 1969 |
Lata produkcji |
1978 – 1992 |
Liczba egz. |
191 |
Dane techniczne | |
Napęd |
2 silniki turbośmigłowe PZL-10S |
Moc |
940 KM (700kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
22,07 m |
Długość |
13,10 m |
Wysokość |
4,50 m |
Powierzchnia nośna |
39,80 m² |
Masa | |
Własna |
3750 kg |
Użyteczna |
2750 kg |
Startowa |
6500 kg |
Zapas paliwa |
1940 l |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
350 km/h |
Prędkość przelotowa |
270 km/h |
Prędkość minimalna |
130 km/h |
Prędkość wznoszenia |
13,5 m/s |
Pułap |
6200 m |
Zasięg |
1420 km |
Promień działania |
710 km |
Rozbieg |
260 m |
Dane operacyjne | |
Liczba miejsc | |
17-19 | |
Użytkownicy | |
ZSRR, Rosja, Polska, Wenezuela |
Samolot transportowy An-28 jest rozwinięciem konstrukcji radzieckiego samolotu wielozadaniowego Antonow An-14 „Pszczółka”. Prototyp "An-14M" został oblatany we wrześniu 1969 roku, miał przedłużony kadłub dla 15 osób, nowe skrzydła i usterzenie o zmienionym obrysie oraz zwiększonej powierzchni. Miał również chowane podwozie. Trzy prototypy w latach 1970 - 1973 przechodziły liczne testy, w wyniku których podwozie chowane zostało zastąpione podwoziem stałym.
W 1973 roku, po licznych przeróbkach otrzymał on oznaczenie An-28. Został skonstruowany w taki sposób, że mógł być produkowany w wielu wersjach: transportowej, dyspozycyjnej, sanitarnej, desantowej, patrolowej i fotogrametrycznej. Możliwe też jest zamontowanie na podwoziu nart. Ze względu na krótki start i lądowanie (system STOL) może startować z lotnisk trawiastych, także wysokogórskich.
Samolotu tego nie wprowadzono do produkcji seryjnej w ZSRR, lecz w 1978 roku zawarto umowę na produkcję seryjną w zakładach WSK Mielec oraz na budowę silników TWD-10 do tego samolotu w zakładach WSK Rzeszów (oznaczonych PZL-10S).
Pierwsze seryjne samoloty An-28 zostały wyprodukowane w 1983 roku, a ZSRR zamówił 1200 samolotów tego typu. Ostatecznie jednak wyprodukowano jedynie około 180 sztuk, wobec anulowania pod koniec lat osiemdziesiątych tego zamówienia.
W Polsce opracowano również dla lotnictwa Marynarki Wojennej RP wersje dla ratownictwa i rozpoznania morskiego z radarem poszukiwawczym pod kadłubem i radarem meteorologicznym oznaczoną jako An-28B1R (oznaczoną również jako An-28RM Bryza) oraz transportowo-desantową – dostosowaną do zrzutu ładunków w locie przez tylne drzwi ładowni.
Na podstawie doświadczeń uzyskanych w czasie produkcji tego samolotu, opracowano polskie samoloty PZL M28 Skytruck i PZL M28B Bryza.
Samolot Antonow An-28 jest używany przez lotnictwo rosyjskie oraz lotnictwo polskiej Marynarki Wojennej a także przez siły zbrojne Wenezueli[potrzebny przypis].
Samolot An-28 jest samolotem transportowym, górnopłatem o konstrukcji półskorupowej. Konstrukcja metalowa – duralowa. Płat podparto zastrzałami. Z lewej strony kadłuba samolot posiada drzwi boczne dla załogi oraz pasażerów. W tylnej części kadłuba znajdują się duże drzwi do części ładunkowej, odchylane w dół, mogą one służyć jako rampa załadunkowa.
Silniki zamontowane są w gondolach pod skrzydłami po obu stronach kadłuba.
Podwozie stałe z kołem przednim, istnieje możliwość zamontowania na nim nart.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.