6 Warszawski Pułk Pontonowy

6 Warszawski Pułk Pontonowy (6 ppont) – oddział Wojsk Inżynieryjnych Sił Zbrojnych PRL.

6 Warszawski Pułk Pontonowy

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1967
Rozformowanie	1995
Nazwa wyróżniająca	"Warszawski"
Tradycje
Nadanie sztandaru	1968
Kontynuacja	6 Głogowski Pułk Drogowo - Mostowy 6 Ośrodek Przechowywania Sprzętu
Dowódcy
Pierwszy	mjr mgr Zdzisław Barszczewski
Ostatni	płk Ryszard Gruszka
Organizacja
Numer	JW 1527[1]
Dyslokacja	Głogów
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Wojska inżynieryjne
Podległość	Śląski Okręg Wojskowy

Historia pułku

Rozkazem MON nr 25 z dnia 30 września 1967 r. 8 pułk pontonowy z siedzibą w Głogowie przemianowany został na 6 Warszawski pułk pontonowy. Pułk zajmował budynki przy ulicy Świerczewskiego 9, obiekt „Nosowice” odległy ok. 3 km od koszar, obiekt „Serby” odległy ok. 5 km od koszar, obiekt „Odrzycko” odległy ok. 2 km od koszar oraz magazyn przy ulicy Głowackiego^[2]
.

W 1970 roku pułk otrzymał nowy sprzęt i na przełomie lutego i marca zakończył proces przezbrajania na nowy park pontonowy PP-64.

Od 16 marca 1971 r. w składzie pułku funkcjonowała szkoła podoficerska

W sierpniu 1977 roku 300 żołnierzy pułku przez dwa tygodnie brało udział w akcji przeciwpowodziowej na terenie województw: jeleniogórskiego, legnickiego, wrocławskiego i zielonogórskiego.

W następnych latach jednostka brała udział w akcjach przeciwpowodziowych i tak w 1978 r. na terenie woj. legnickiego, w 1979 r. na terenie woj. Ostrołęckiego i wałbrzyskiego, w 1982 r. na terenie woj. konińskiego, w 1986 r. na terenie woj. Legnickiego i zielonogórskiego.

Oprócz licznych udziałów w akcjach przeciwpowodziowych, pułk wykonywał inne zadania na rzecz ludności i instytucji cywilnych: budowa mostów w 1981 r. w Malczycach, w 1982 r. w Golczycach, w 1983 r. w Siedlisku, ponadto wybudowano szereg przystani i molo na jez. Sławskim oraz w Wojnowie i Lginiu. Jednostka brała też udział w rozminowaniu kraju: udział w oczyszczaniu poligonu po b. Armii Radzieckiej w rejonie Przemkowa (lata 1992-1995), koszary i miejscowość Świętoszów (1992 r.), Ludwikowice Kłodzkie (1995 r.).

Pułk na wypadek mobilizacji rozwijał 45 batalion desantowo – przeprawowy.

Do najważniejszych ćwiczeń, w których brał udział pułk były: „Bóbr-74”, „Łoś-76”, „Luty-77”, „Szop-78”, „Ryś-79”, „Wilk-79”, „Drużba-80”, „Przyjaźń-83”, „Ziemia-86”, „Przyjaźń-87”.

W sierpniu 1995 roku na podstawie Zarządzenie Szefa Sztabu Generalnego WP Nr 06/Org. z dnia 13 stycznia 1995 r. oraz wykonawczego Zarządzenia Szefa Sztabu ŚOW Nr 011/Org. z dnia 1 marca 1995 r. 6 pułk pontonowy został przeformowany na 6 pułk drogowo-mostowy.

Struktura pułku

• Dowództwo i sztab
• 1 batalion pontonowy
  • 1 kompania pontonowa
  • 2 kompania pontonowa
  • pluton dowodzenia
  • pluton gospodarczy
  • pluton naprawy samochodów
  • pluton medyczny
• 2 batalion pontonowy
  • 3 kompania pontonowa
  • 4 kompania pontonowa
  • pluton dowodzenia
  • pluton gospodarczy
  • pluton naprawy samochodów
  • pluton medyczny
• 3 batalion pontonowy
  • 5 kompania pontonowa
  • 6 kompania pontonowa
  • pluton dowodzenia
  • pluton gospodarczy
  • pluton naprawy samochodów
  • pluton medyczny
• batalion budowy mostów
  • kompania saperów
  • kompania budowy podpór
  • kompania przygotowania elementów
  • kompania parkowa
  • pluton dowodzenia
  • pluton naprawy sprzętu inżynieryjnego i samochodowego
  • pluton transportowo-gospodarczy
  • pluton medyczny
• kompania desantowo-przeprawowa
• kompania dowodzenia
• kompania remontowa
• kompania transportowo-gospodarcza
• pluton medyczny^[3]

W 970 pułk przeformowano na nowy etat – 33/048.

• Dowództwo i sztab
• 1 batalion pontonowy
  • kompania dowodzenia i zaopatrzenia
  • 1.kompania pontonowa
  • 2.kompania pontonowa
• 2 batalion pontonowy
  • kompania dowodzenia i zaopatrzenia
  • 3.kompania pontonowa
  • 4.kompania pontonowa
• kompania mostowa
• kompania inżynieryjno-drogowa
• kompania dowodzenia
• kompania remontowa
• kompania zaopatrzenia
• kompania medyczna
• kompania desantowo-przeprawowa^[4]

Kadra zawodowa

Dowódcy pułku:

• mjr Zdzisław Barszczewski (1967 – 1970)
• cz. p.o. ppłk Mieczysław Mirowski (1970 – 1971)
• płk Zygmunt Migała (1971 – 1973)
• płk Józef Soja (1973 – 1976)
• płk Jan Polakowski (1976 – 1978)
• płk Józef Bednarz (1978 – 1984)
• płk Henryk Żaba (1984 – 1986)
• płk Mieczysław Buczak (1986 – 1990)
• płk Marian Dąbrowski (1990 – 1992)
• płk Ryszard Gruszka (1992 – 1995)^[5]

Sztandar

12 października 1968 roku z inicjatywy społeczeństwa Ziemi Głogowskiej został ufundowany i wręczony sztandar. Sztandar w imieniu Rady Państwa wręczył Szef Wojsk Inżynieryjnych ŚOW płk Telesfor Kuczko.