2 złote wzór 1975 – moneta dwuzłotowa, wprowadzona do obiegu 3 lipca 1975 r. zarządzeniem z 21 czerwca 1975 r. (M.P. z 1975 r. nr 21, poz. 130), wycofana z obiegu z dniem denominacji z 1 stycznia 1995 roku, rozporządzeniem prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 18 listopada 1994 (M.P. z 1994 r. nr 61, poz. 541)[1].
Państwo | |
---|---|
Emitent | |
Typ monety | |
Nominał |
2 zł |
Rocznik |
1975, 1976, 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985 |
Emisja | |
Mennica |
mennica w Leningradzie, |
Nakład |
571 509 000 szt. |
Data emisji |
3 lipca 1975 |
Data wycofania |
1 stycznia 1995 |
Projektant | |
Opis fizyczny | |
Masa |
3 g |
Średnica |
21 mm |
Materiał | |
Rant |
ząbkowany |
Stempel |
Dwuzłotówkę wzór 1975 bito do 1985 roku[2].
Awers
W centralnym punkcie umieszczono godło – orła bez korony, poniżej rok bicia, dookoła napis „POLSKA RZECZPOSPOLITA LUDOWA”, a na monetach bitych od 1978 w Warszawie pod łapą orła pojawił się znak mennicy[2].
Rewers
Na tej stronie monety znajduje się napis „2 ZŁ”, po bokach i u dołu stylizowane kłosy zboża przewiązane szarfą zwisającą w kształcie litery V. Na samym dole, tylko na monetach bitych w Leningradzie, umieszczono znak projektanta W.K – Wacława Kowalika[1].
Nakład
Monetę bito w mosiądzu na krążku o średnicy 21 mm, masie 3 gramów, z rantem ząbkowanym, według projektu Wacława Kowalika, w mennicach w Leningradzie i Warszawie. Nakłady monety w poszczególnych latach przedstawiały się następująco[2]:
Rocznik | Mennica | Znak mennicy | Nakład (sztuk) | Uwagi |
---|---|---|---|---|
2 złote 1975 | Leningrad | 25 000 000 | ||
2 złote 1976 | Leningrad | 60 000 000 | ||
2 złote 1977 | Leningrad | 50 000 000 | istnieje odmiana bez liter W.K. na rewersie[3] | |
2 złote 1978 | Leningrad | 2 600 000 | ||
Warszawa | MW | 2 382 000 | ||
2 złote 1979 | Warszawa | MW | 85 751 500 | istnieją monety wybite stemplem lustrzanym1 (nakład 5000 sztuk)[4] |
2 złote 1980 | Warszawa | MW | 66 610 000 | istnieją monety wybite stemplem lustrzanym (nakład 5000 sztuk)[4] |
2 złote 1981 | Warszawa | MW | 40 306 000 | istnieją monety wybite stemplem lustrzanym (nakład 5000 sztuk)[5] |
2 złote 1982 | Warszawa | MW | 43 317 500 | istnieją monety wybite stemplem lustrzanym (nakład 5000 sztuk)[6] |
2 złote 1983 | Warszawa | MW | 35 244 000 | |
2 złote 1984 | Warszawa | MW | 59 998 500 | |
2 złote 1985 | Warszawa | MW | 100 299 500 |
gdzie: 1 – bicia roczników stemplem lustrzanym wykonano w Mennicy Państwowej na początku lat 90. XX w. w ramach emisji zestawów rocznikowych monet PRL z lat 1979, 1980, 1981, 1982, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990[7]
Opis
W drugiem połowie lat osiemdziesiątych XX w., ze względu na ujednolicenie wzoru awersu monet obiegowych, dwuzłotówka została zastąpiona tym samym nominałem wzoru 1986[8].
Do dnia denominacji z 1 stycznia 1995, moneta krążyła w obiegu razem z dwuzłotówką aluminiową wzór 1958, o średnicy 27 mm, od[9]:
- 1986 r., z dwuzłotówką mosiężną wzoru 1986, o identycznych parametrach metrologicznych (średnicy 21 mm), a od
- 28 grudnia 1988 r., dwuzłotówką aluminiową wzór 1989, o średnicy 18 mm.
Wersje próbne
Istnieje wersja tej monety należąca do serii próbnych w niklu (1979) z wypukłym napisem „PRÓBA”, wybita w nakładzie 500 sztuk. Katalogi informują również o istnieniu wersji próbnych technologicznych w żelazie (1975) z wypukłym napisem „PRÓBA” oraz bez napisu „PRÓBA” w aluminium (1983) w nieznanych nakładach[2].
W 2006 roku na 35. aukcji Warszawskiego Centrum Numizmatycznego pod numerem 692 po raz pierwszy pojawił się konkurencyjny projekt Józefa Markiewicza-Nieszcza dwuzłotówki z 1975 r., niewprowadzony do obiegu[10], który nie ma swojego odpowiednika w serii monet próbnych niklowych[11].
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.