18 Pułk Czołgów

18 Pułk Czołgów Średnich – oddział wojsk pancernych ludowego Wojska Polskiego.

18 Pułk Czołgów

Znak taktyczny malowany na pojazdach pułku
Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1951
Rozformowanie	1990
Tradycje
Kontynuacja	18 pułk zmechanizowany 15 Wielkopolska Brygada Kawalerii Pancernej
Organizacja
Numer	JW 1659
Dyslokacja	Wędrzyn
Rodzaj wojsk	Wojska pancerne
Podległość	Krakowski Okręg Wojskowy 4 Pomorska Dywizja Zmechanizowana

Proporczyk

Od lat 60. XX w. wchodził w skład 4 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Jana Kilińskiego. Stacjonował w garnizonie Wędrzyn.

Rodowód

Wywodzi się z 18 samodzielnego pułku czołgów sformowanego w 1951 w Nysie na podstawie Rozkazu Dowódcy V Okręgu Wojskowego Kraków.

Struktura samodzielnego pułku obejmowała:

• sześć kompanii czołgów średnich
• batalion artylerii pancernej
  • dwie kompanie dział pancernych
• kompanię technicznego zaopatrzenia
• plutony: łączności i saperów.

Uzbrojenie pułku stanowiły: 63 czołgi średnie T-34/85 i 18 dział pancernych^[1].

W grudniu 1952 zmieniono etat. W pułku zmniejszono liczbę kompanii czołgów średnich do trzech i jednej kompanii dział pancernych. Ogólna liczba podstawowego sprzętu bojowego wynosiła wtedy 30 czołgów i 5 dział pancernych^[1][a].

Rozkazem organizacyjnym MON nr 0046/Org. z 22 września 1954 zmieniono jego nazwę na 18 samodzielny pułk czołgów i artylerii pancernej.

W 1955 Pułk włączono w struktury 5 Dywizji Piechoty oraz przegrupowano go do Wędrzyna.

W 1957 zmieniono podległość – pod 4 Pomorską Dywizję Piechoty.

W 1958 zredukowano pułk do batalionu. Powstał 41 batalion czołgów średnich.

W 1962 batalion przeformowany został w 18 pułk czołgów średnich i podporządkowany dowódcy 4 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Jana Kilińskiego.

W 1990 oddział przeformowany został na 18 pułk zmechanizowany, a w 1996 w 15 Wielkopolską Brygadę Kawalerii Pancernej im. gen. broni Władysława Andersa i podporządkowany dowódcy 4 Lubuskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Jana Kilińskiego.

Żołnierze pułku

W tych koszarach stacjonował pułk^[2]

Z tym tematem związana jest kategoria: oficerowie 18 Pułku Czołgów.

Dowódcy pułku

• 1952-1953 – ppłk Marian Granatowski
• 1953-1955 – ppłk Stanisław Cegłowski
• 1955-1966 – ppłk Tadeusz Gibała
• 1966-1966 – ppłk Zbigniew Stachowicz
• 1966-1967 – ppłk dypl. Jerzy Piątkowski
• 1967-1971 – ppłk dypl. Zbigniew Blechman
• 1971-1976 – ppłk dypl. Augustyn Sałagan
• 1976-1979 – ppłk dypl. Tadeusz Wilecki
• 1979-1983 – ppłk dypl. Jerzy Szpik
• 1983-1987 – ppłk dypl. Mirosław Staniszewski
• 1987-1990 – ppłk dypl. Jerzy Krzywicki
• 1990-1994 – ppłk dypl. Marian Kobielski

Struktura organizacyjna

Czołg podstawowy 18 pcz -T-55

Dowództwo i sztab – 1 T-55

• 5 kompanii czołgów – 16 T 55
• bateria plot – 6 ZU 23-2, 4 S-2
• kompania rozpoznawcza – 7 BRDM-2
• kompania saperów – 4 BLG, BRDM-2, 5 SKOT
• kompania łączności
• kompania medyczna
• kompania remontowa
• kompania zaopatrzenia
• pluton ochrony i regulacji ruchu
• pluton chemiczny

Uwagi

1. Etat nr 5/115 samodzielnego pułku czołgów z 4 grudnia 1952