Żołnierz Polski

Żołnierz Polski – polskie czasopismo przeznaczone dla żołnierzy Wojska Polskiego, a po 1945 dla społeczeństwa, wydawane w latach 1919–2005.

Żołnierz Polski

Częstotliwość	tygodnik dwutygodnik dekadówka miesięcznik
Państwo	Polska
Tematyka	wojsko
Pierwszy numer	28 marca 1919
Ostatni numer	2005
ISSN	0044-4979
Strona internetowa

Historia

Pismo zostało założone 28 marca 1919, jako tygodnik, następnie dwutygodnik, a od 1935, jako dekadówka.

9 lutego 1921 zostało połączone z pismami „Wiarus”, „Rycerz Polski” i „Łazik”.

Od lutego 1941 do grudnia 1944 (okres II wojny światowej) było wydawane w Warszawie, w konspiracji, jako miesięcznik. W tym czasie wydano ogółem czterdzieści dwa numery, w nakładzie do 12 tys. egzemplarzy. Wydawane było przez Wydział Redakcji Fachowych Pism Wojskowych Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej-Armii Krajowej. Redaktorem naczelnym czasopisma był ppłk Mieczysław Biernacki.

Reaktywowane 24 sierpnia 1945, jako tygodnik ilustrowany Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego Wojska Polskiego oraz Zarządu Głównego Ligi Przyjaciół Żołnierza, a później Ligi Obrony Kraju.

Redaktorzy

Redaktorzy naczelni

• Juliusz Kaden-Bandrowski (1918–1919)
• ppłk adm. Artur Oppman (od 27 II 1921)
• kpt. adm. Stanisław Falkiewicz (1927 – IX 1932^[1])
• kpt. piech. Józef Stojek (p.o. IX – XII 1932^[2])
• kpt. piech. Adam III Kowalski (od XII 1932)
• Mieczysław Biernacki (1942–1944)
• Stanisław Ryszard Dobrowolski (1958–1959)

Redaktorzy

• Janusz Przymanowski