Środki łączności

Środki łączności – urządzenia i sprzęt umożliwiający przekazywanie informacji na odległość.

Środki łączności powinny zapewnić dostarczanie informacji w postaci fonicznej, tekstowej, graficznej lub sformatowanych sygnałów^[1]

Podział środków łączności

Podział z 1979^[2]

1. sygnalizacyjne
2. pocztowe siły i środki łączności (→środki transportowe)
3. techniczne (telekomunikacyjne)
   • przewodowe
   • bezprzewodowe
     • satelitarne
     • radiowe (radiostacje, radio programowalne)
     • radiotelefoniczne
     • radioliniowe (horyzontowe, troposferyczne)

Podział środków łączności jako komponentu środków dowodzenia^[3]

• Środki telekomunikacyjne
  umożliwiają przesyłanie informacji na znaczne odległości bez względu na przeszkody terenowe; zazwyczaj są mobilne i pozwalająca komunikować się z otoczeniem z każdego miejsca.
  • Środki teletransmisyjne
    • radiowe (radiostacje)
    • radioliniowe (radiolinie)
    • satelitarne (terminale i zestawy)
    • urządzenia kablowe (regeneratory kablowe)
    • kable (wewnątrz węzłowe i międzywęzłowe /dalekosiężne/)
  • Środki telekomutacyjne
    • łącznice
    • łącznico-krotnice
    • krotnice
  • Urządzenia końcowe (abonenckie)
    • aparaty telefoniczne
    • modemy komunikacyjne
    • terminale abonenckie
    • telefaxy.
  • Urządzenia specjalne
• Środki pocztowe
  • Pojazdy (motocykle, samochody) i statki powietrzne (śmigłowce łącznikowe) do transportu poczty polowej.
  • Odpowiednio wyposażone miejsca pracy elementów poczty polowej, w środki do segregacji i przechowywania przesyłek pocztowych oraz w środki radiowe do łączności ze statkami powietrznymi.
  • Środki do właściwego zabezpieczenia przesyłek pocztowych (szafy, sejfy specjalne skrzynie, pojemniki, torby itp.).
• Środki sygnalizacyjne
  • Środki wizualne
  • Środki dźwiękowe

Rola środków łączności (jawna, niejawna):

• telefoniczna
• telegraficzna (binarnie)
• telekopiowa (fax)
• telewizyjna

Zobacz też

• łączność wojskowa
• wojska łączności

Przypisy

1. Wołejszo i Fiołna 2002 ↓, s. 92.
2. Laprus (red.) 1979 ↓, s. 442.
3. Regulamin działań 2008 ↓, s. 289.

Bibliografia

• Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 442. ISBN 83-11-06229-3.
• Jarosław Wołejszo, Zbigniew Fiołna: Dowodzenie brygadą zmechanizowaną (pancerną) w walce. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2002.
• Regulamin działań wojsk lądowych. Warszawa: Dowództwo Wojsk Lądowych, DWLąd. Wewn. 115/2008.