Środki łączności

Środki łączności – urządzenia i sprzęt umożliwiający przekazywanie informacji na odległość.

Środki łączności powinny zapewnić dostarczanie informacji w postaci fonicznej, tekstowej, graficznej lub sformatowanych sygnałów^[1]

Podział środków łączności

Podział z 1979^[2]

1. sygnalizacyjne^[a]
2. pocztowe siły i środki łączności (→środki transportowe)
3. techniczne (telekomunikacyjne)
   • przewodowe
   • bezprzewodowe
     • satelitarne
     • radiowe (radiostacje, radio programowalne)
     • radiotelefoniczne
     • radioliniowe (horyzontowe, troposferyczne)

Podział środków łączności jako komponentu środków dowodzenia^[4]

• Środki telekomunikacyjne
  umożliwiają przesyłanie informacji na znaczne odległości bez względu na przeszkody terenowe; zazwyczaj są mobilne i pozwalająca komunikować się z otoczeniem z każdego miejsca.
  • Środki teletransmisyjne
    • radiowe (radiostacje)
    • radioliniowe (radiolinie)
    • satelitarne (terminale i zestawy)
    • urządzenia kablowe (regeneratory kablowe)
    • kable (wewnątrz węzłowe i międzywęzłowe /dalekosiężne/)
  • Środki telekomutacyjne
    • łącznice
    • łącznico-krotnice
    • krotnice
  • Urządzenia końcowe (abonenckie)
    • aparaty telefoniczne
    • modemy komunikacyjne
    • terminale abonenckie
    • telefaxy.
  • Urządzenia specjalne
• Środki pocztowe^[b]
  • Pojazdy (motocykle, samochody) i statki powietrzne (śmigłowce łącznikowe) do transportu poczty polowej.
  • Odpowiednio wyposażone miejsca pracy elementów poczty polowej, w środki do segregacji i przechowywania przesyłek pocztowych oraz w środki radiowe do łączności ze statkami powietrznymi.
  • Środki do właściwego zabezpieczenia przesyłek pocztowych (szafy, sejfy specjalne skrzynie, pojemniki, torby itp.).
• Środki sygnalizacyjne
  • Środki wizualne
  • Środki dźwiękowe

Rola środków łączności (jawna, niejawna):

• telefoniczna
• telegraficzna (binarnie)
• telekopiowa (fax)
• telewizyjna

Zobacz też

• łączność wojskowa
• wojska łączności

Uwagi

1. Sygnalizacyjne środki łączności wykorzystuje się do ogłoszenia wszelkiego rodzaju alarmów, przekazywania krótkich komend i meldunków, wskazywania celów, wzajemnego rozpoznawania się za pomocą zawczasu ustalonych sygnałów wzrokowych i słuchowych. Środki sygnalizacyjne typu syreny, gongi, gwizdki, naboje sygnałowe, smugowe, latarki, chorągiewki itp. wykorzystuje się na najniższych szczeblach dowodzenia oraz wewnątrz stanowisk dowodzenia. Przede wszystkim wykorzystane są do przekazywania krótkich komend i meldunków, wzajemnego rozpoznawania się i wskazywania celów^[3].
2. Środki wojskowej poczty polowej odgrywają rolę uzupełniającą. Przeznaczone są do przesyłania dokumentów bojowych, korespondencji służbowej i prywatnej oraz prasy i innych niezbędnych wydawnictw. Środki WPP są wykorzystywane szczególnie w okresach, kiedy obowiązuje „cisza radiowa”^[3].