Ług (hydrobiologia)

Ług – staropolskie słowo związane z miejscami podmokłymi^[1], które oznaczało:

• bagno^[2][3][4][5], mokradło^[2][6][3][5], moczar^[2][6], trzęsawisko^[6]
• bagnistą łąkę^[6][7][8][9], łęg^[7]
• jezioro^[3]
• gaj^[3][5] lub też święty gaj w Biblii, w którym oddawano cześć pogańskim bóstwom^[3][2]
• nizinę^[2], nizinny brzeg rzeki^[2]
• łąkę^[8][9]
• smugę w polu^[8]

Rezerwat przyrody Imielty Ług.

Niektórzy precyzują, że mogła to być bagnista łąka położona wśród lasów (np. Zǔorowi–ług^[8]), inni, że nadrzeczna, czasem podmokła^[9].

Według Słownika etymologicznego języka polskiego Aleksandra Brücknera z 1927 roku, sens słów ług i łęg pokrywał się w pewnym zakresie. Obydwa oznaczały nizinę, nizinny brzeg rzeki lub moczar^[2]. Zdaniem niektórych badaczy pochodzą one prawdopodobnie od jakiegoś słowa oznaczającego zbiornik wodny lub kałużę, a wyraz ług był używany do określenia podmokłej łąki^[1].

Obszary położone na ługu były to tereny podmokłe. Określenie to stosowano zarówno w odniesieniu do terenów otwartych jak i okresowo zalewanych, porośniętych drzewami. Gleby na ługu (mady wiślane) były bardzo żyzne^[1].

Łuża w nazwie krainy historycznej Łużyce pochodzi prawdopodobnie od wyrazu ług^[2], oznaczającego zbiornik wodny, kałużę^{[potrzebny przypis]}, słowo Łużyce byłoby określeniem krainy nizinnej, moczarowej^[2].

Pospolite niegdyś słowo ług przetrwało do czasów obecnych w nazwach własnych^[9].

Zobacz też

• Ług – inne znaczenia hasła