Łebiński II

Łebiński II (Lebinski, Lebiński, Lembinski, Sykała-Lebinski) – kaszubski herb szlachecki.

Herb Łebiński i jego odmiany

Herb Łebiński II

Herb Łebiński II a

Herb Łebiński II b

Herb Łebiński II c

Opis herbu

Herb znany był przynajmniej w czterech wariantach. Opisy z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania:

Łebiński II (Lebinski, Lebiński, Lembinski, Sykała-Lebinski): W polu u głowicy dwie gwiazdy, pomiędzy którymi dwie strzały na opak, przebijające półksiężyc. Barwy nieznane. Klejnot: nad hełmem w koronie półksiężyc mający na rogach po gwieździe. Labry nieznanej barwy.

Łebiński II a (Wotko): Pole czerwone, półksiężyc z twarzą, gwiazdy ponad strzałami. W klejnocie samo godło. Labry o wierzchu czerwonym.

Łebiński II b (Lebinski): W polu czerwonym półksiężyc złoty mający na każdym rogu po takiejż gwieździe; na nim po dwie lilie naturalne (strzały?) złote w wachlarz. W klejnocie nad hełmem w koronie trzy pióra strusie, złote między czerwonymi.

Łebiński II c: W polu półksiężyc z gwiazdą na każdym rogu, przeszyty dwoma strzałami na opak z kulkami zamiast żeleźcy, lewa bez opierzenia. Nad tarczą korona szlachecka.

Najwcześniejsze wzmianki

Wariantem, który pojawił się najwcześniej jest wariant II b. Odnotował go Jan Karol Dachnowski (Herbarz szlachty Prus Królewskich, redakcja z ok. 1714 roku, pod hasłem Lebinscy). Herb w wersji najbardziej rozpowszechnionej (II) znany z herbarza Ostrowskiego (Księga herbowa rodów polskich, 1879-1906), Adama Bonieckiego (Herbarz polski. T. 15, 1912) oraz Emiliana Szeligi-Żernickiego (Der polnische Adel, 1900, Die polnischen Stamwappen, 1906). Wariant II a był herbem Katarzyny Łebińskiej, córki Wojciecha Bogusława, opisano go w dokumencie z 1760. Wariant II c pochodzi z pieczęci Jana Łebińskiego, odciśniętej na jego liście z Wągrowca z połowy XVIII wieku.

Rodzina Łebińskich

Herb używany był w gałęzi Łebińskich z przydomkiem Sykała. Wzmiankowani byli w latach 1569 (Jan Szykula), 1570 (Melchior Sikula w Wyszecinie, Albertus Martinus Sicula Bendergowski w Będargowie), 1622, 1623 (Jan Sykała Łebiński).

Herbowni

Łebiński (Lebanski, Lebbinski, Lebienski, Lebinski, Lembinski, Lębinski, Libinski, Liebinski, Lubinski, Łembiński, Łębiński, błędnie Lebowski, Lewiński) z przydomkiem Sykała (Sykuła, Sikula, Sicula).

Feliks i Jakub Łebińscy przyłożyli w 1772 roku pieczęć z podstawową wersją herbu Szaława. Łebińscy z przydomkiem Holk używali herbu Łebiński. Herby Łebińskich innych przydomków nie są znane.

Przypisy

Bibliografia

• Przemysław Pragert: Herbarz szlachty kaszubskiej T.3. Gdańsk: Wydawn. BiT, 2009, s. 111-115, 244. ISBN 978-83-927383-6-7.
• Przemysław Pragert: Herbarz szlachty kaszubskiej. T. 5. Gdańsk: Wydawnictwo BiT Beata Żmuda-Trzebiatowska, 2018, s. 315. ISBN 978-83-950310-3-8.