Remove ads
Łabędzi śpiew (ang. Swan Song) – amerykański film fabularny z 2021 roku w reżyserii Todda Stephensa, który odpowiadał także za jego scenariusz. Za dystrybucję filmu odpowiadała spółka Magnolia Pictures[3]. W głównych rolach wystąpili Udo Kier, Jennifer Coolidge, Linda Evans oraz Michael Urie.
| Gatunek | |
|---|---|
| Data premiery |
18 marca 2021 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
105 min[1] |
| Reżyseria |
Todd Stephens |
| Scenariusz |
Todd Stephens |
| Główne role | |
| Muzyka |
Chris Stephens |
| Zdjęcia |
Jackson Warner Lewis[1] |
| Scenografia |
Kassandra DeAngelis[1] |
| Kostiumy |
Shawna-Nova Foley |
| Montaż |
Spencer Schilly |
| Produkcja |
Todd Stephens |
| Wytwórnia |
Luna Pictures |
| Dystrybucja |
Magnolia Pictures |
| Przychody brutto |
$128,982[2] |
| Strona internetowa | |
Głównym bohaterem filmu jest fryzjer Pat Pitsenbarger, który ucieka z domu opieki po tym, jak dowiaduje się o ostatnim życzeniu swojej byłej klientki Rity Parker Sloan – marzącej, aby ułożył jej fryzurę pogrzebową. Mężczyzna podejmuje się podróży, w której konfrontuje się ze swoją przeszłością[4].
Film został premierowo wyświetlony 18 marca 2021 na festiwalu South by Southwest w Stanach Zjednoczonych. Film otrzymał pozytywne recenzje od krytyków.
Remove ads
Legendarny fryzjer i ikona środowiska queer w Sandusky w stanie Ohio Pat Pitsenbarger przebywa w domu opieki, gdzie zajmuje się układaniem chusteczek i paleniem papierosów marki More. Od mecenasa Waltera Shanrocka dowiaduje się o śmierci swojej byłej klientki Rity Parker Sloan oraz zapisanej w jej testamencie ostatniej woli, by ułożył jej fryzurę w trumnie. Mężczyzna, mimo gratyfikacji finansowej w wysokości 25 000 $, początkowo odmawia przyjęcia zlecenia, jednak pobyt w ośrodku i układanie włosów pannie Gertie z domu opieki sprawia, że postanawia uciec z ośrodka i wyruszyć w podróż, która konfrontuje się z duchami jego przeszłości. Fryzjer opowiada przypadkowej kobiecie podczas jazdy autostopem swoją historię życia. Jego partner David James zmarł na AIDS, a pracująca ówcześnie jako asystentka fryzjera Dee Dee Dale otworzyła swój własny salon fryzjerski i ukradła mu wszystkie najlepsze klientki. Podczas spaceru do swojego starego domu okazuje się, że został on zburzony. Fryzjer idzie więc do klubu gejowskiego, gdzie opowiada barmanowi o swojej postaci scenicznej o pseudonimie Mister Pat, pod którą występował w każdą sobotę w klubie Fruit and Nut. Okazuje się, że klub przestaje istnieć i wyprawiana jest ostatnia, pożegnalna impreza, na której Pat się zjawia i pomaga w zrobieniu fryzury gwieździe wieczoru – drag queen reprezentującą młode pokolenie. Podczas imprezy sam także wychodzi na scenę w podarowanym dla klubu przez Ritę złotym żyrandolu, który podłączony do prądu powoduje wstrząs fryzjera. Kolejny pobyt w szpitalu sprawia, iż fryzurą Rity zajmuje się Dee Dee Dale, która jednak prosi Pata, by mimo jego spóźnienia wykonał dla zmarłej fryzurę. Mimo wewnętrznych rozterek, fryzjer przystępuje do pracy i odmienia wizerunek zmarłej. Wdzięczny jest mu wnuk byłej klientki, który dokonuje przed nim coming outu. Po tej scenie film pozostawia otwarte zakończenie – fryzjer dostaje krwawienia z nosa, a następnie pokazany jest wyjazd łóżka szpitalnego z domu osoby zmarłej, ubranej w buty klientki i pierścienie fryzjera[5][6][7].
Remove ads
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[1].
- Udo Kier – Pat Pitsenbarger
- Jennifer Coolidge – Dee Dee Dale
- Linda Evans – Rita Parker Sloan
- Michael Urie – Dustin
- Ira Hawkins – Eunice
- Stephanie McVay – Sue
- Tom Bloom – Walter Shanrock
- Justin Lonesome – panna Velma
- Thom Hilton – Gabriel
- Shanessa Sweeney – Ro Ro
- Bryant Carroll – Lyle
- Shelby Garrett – Vie
- Catherine Albers – Janie
- Dave Sorboro – Josiah
- Roshon Thomas – Shaundell
- Annie Kitral – panna Gertie
- Eric Eisenbrey – David
- Jonah Blechman – Tristan
- Tim Murray – pielęgniarka
- Cheryl Talley-Sharp – Phyllis
- Ray Perrin – Scottie
- Ruth Maier – dama w okularach
- Gene Dagiau – podrapany mężczyzna
- Kate Volz – klientka stacji benzynowej
- Rose Leininger – panna Vivante
- Stephen Israel – obsługujący czerwony wóz
- Richard Strauss – Sherman Ransom
- Tevis Marcum – taksówkarz
- Vernon Guinn – siwowłosy tragarz
- Brandon Lim – gej Dad
- Matthew Chojnacki – gej Daddy
- Liam Hespen – syn
- Lauren Cutnaw – noworodek
- Leslie McGuier – pielęgniarka Leslie
- Karen Fuller – sędzia Schine
- Jeffrey Dotson Jr. – kelner Jeffrey
- John i Karen Stephens – para w sądzie
- Nick Avery – mężczyzna przebrany za cytrynę
- Katie Boissoneault – klientka Kharma
- Jori Naegele – klient Tristana
- Barbie Marie – boska Barfly
- Harvey Heys – prostytutka w pubie Friut & Nut
Remove ads
Film został premierowo wyświetlony 18 marca 2021 podczas festiwalu South by Southwest w Stanach Zjednoczonych[8]. 8 kwietnia 2021 film wyświetlono na Cleveland International Film Festival, a 16 czerwca 2021 na Provincetown International Film Festival[9]. Film wyświetlany był również między innymi na Nantucket Film Festival[1], Frameline Film Festival[1], Oak Cliff Film Festival[1], Hong Kong Lesbian & Gay Film Festival[10], Helsinki International Film Festival[11], Zurich Film Festival[12], Brisbane International Film Festival[13], Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Tokio[14], Braunschweig International Film Festival[15], Festiwalu Filmowym w Sydney[16] oraz American Film Festival w Moskwie[17].
Oficjalny zwiastun filmu został opublikowany 24 czerwca 2021 w serwisie YouTube[18]. Do amerykańskich kin film dotarł 6 sierpnia 2021, a jego światowa premiera kinowa odbyła się 13 sierpnia 2021[19]. 26 grudnia 2021 odbyła się premiera filmu na terenie Nowej Zelandii[2].
Remove ads
Krytyka w mediach
Film otrzymał pozytywne recenzje od krytyków filmowych. Na stronie internetowej agregatora opinii Rotten Tomatoes 92% z 74 recenzji jest pozytywnych, a sekcja poświęcona krytycznemu konsensusowi wskazuje, iż występy Udo Kiera nadają filmowi „niuans i siłę, która równoważy jego potencjalnie dziwaczną historię”[20]. W serwisie Metacritic film otrzymał ocenę 66 na 100, na podstawie głosu 21 krytyków, co daje mu status „ogólnie przychylnych recenzji”[21].
Swoją opinię o filmie napisał między innymi Peter Debruge z Variety, który stwierdził, że Udo Kier gra Pata Pitsenbargera z odpowiednią ilością patosu i wnosi do roli „sprytną europejską elegancję”[7]. Nieco inne zdanie zaprezentowała Małgorzata Czop z portalu Movieway, charakteryzując głównego bohatera jako „postać, która niesie w sobie wiele barw, ale nie wybrzmiewają one w pełni w poprawnym scenariuszu” i dodając, iż film „zdecydowanie przyciąga za sprawą głównego bohatera, a nieco rozczarowuje oprawą”[22]. Z kolei Bartosz Szarek z magazynu Replika ocenił, iż film stanowi „emocjonalną w swojej pocieszności podróż ku samoodkupieniu przedstawioną z bardzo osobistej perspektywy”, a także „historię o miłości, żalu, akceptacji, ale w pewnym sensie ewolucji kultury gejowskiej w Ameryce”[23].
Nagrody i nominacje
| Rok | Ceremonia | Kategoria | Nominowani | Rezultat | Przypis |
|---|---|---|---|---|---|
| 2021 | Cleveland International Film Festival | Local Heroes Competition | Todd Stephens | Nominacja | [24] |
| Lovers Film Festival | Najlepszy film fabularny | Łabędzi śpiew | Wygrana | [25] | |
| Merlinka Festival | Nominacja | [26] | |||
| Bucharest Best Comedy Film Festival | Najlepszy międzynarodowy film komediowy | [27] | |||
| Norweski Międzynarodowy Festiwal Filmowy | Nagroda krytyków | Todd Stephens | Wygrana | [28] | |
| Monte-Carlo Film Festival | Najlepszy aktor | Udo Kier | [29] | ||
| Nagroda publiczności | Łabędzi śpiew | ||||
| 2022 | Independent Spirit Awards | Najlepsza główna rola męska | Udo Kier | Nominacja | [30] |
| Najlepszy scenariusz | Todd Stephens |
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads