Ćwiczenia duchowne

Ćwiczenia duchowne (hiszp. Ejercicios Espirituales, łac. Exercitia spiritualia) – książka św. Ignacego Loyoli, na której opiera się zespół ćwiczeń rekolekcyjnych (duchowość ignacjańska), opartych na głębokim rachunku sumienia (rozeznaniu duchowym) i rozmyślaniach, znany jako ćwiczenia ignacjańskie, rekolekcje ignacjańskie, medytacje ignacjańskie itp. Stworzona przez św. Ignacego podczas jego pobytu w Manresie (1522–1523). Zatwierdzone przez papiestwo w 1548.

Pierwsza strona pierwszego wydania Ćwiczeń duchownych z 1548 r. (158x108 mm)

Ignacy Loyola

Książka

Po raz pierwszy wydane drukiem u Antoniego Bladio w Rzymie w 1548 r. Do dziś zachowało się 9 egzemplarzy pierwszego wydania. W XX w. wykonano 3 edycje faksymilowe: w Paryżu (1910), w Buenos Aires (1947) i w Niemczech (1971).

Dzieło to, przetłumaczone na niemalże wszystkie języki świata, zawiera rady i wskazówki dla prowadzącego rekolekcje ignacjańskie oraz dla uczestnika. Dzieli się na cztery części, które odpowiadają pełnemu, czterotygodniowemu programowi rekolekcji. W Polsce wydane współcześnie m.in. przez Wydawnictwo WAM^[1].

Rekolekcje

Dzięki bardzo mocnej dynamice własnej ćwiczeń ignacjańskich oraz wielkiemu wsparciu władz kościelnych rekolekcje te stały się najczęstszymi ćwiczeniami duchownymi w Kościele rzymskokatolickim^{[potrzebny przypis]}. Stanowią podstawę duchowości ignacjańskiej – zakonu jezuitów, lecz nie tylko. Ich odbycie jest obowiązujące w wielu zakonach i zgromadzeniach zakonnych przed ostatnimi ślubami. Począwszy od XX wieku, są również zalecane osobom świeckim.

Zobacz też

• Rekolekcje, Rachunek sumienia
• Ignacy Loyola, Jezuici
• Duchowość ignacjańska
• mistyka jezuicka