![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/bf/MRI_of_the_lumbar_spine_with_abscess_in_the_posterior_epidural_space%252C_causing_cauda_equina_syndrome.jpg/640px-MRI_of_the_lumbar_spine_with_abscess_in_the_posterior_epidural_space%252C_causing_cauda_equina_syndrome.jpg&w=640&q=50)
Zespół ogona końskiego
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zespół ogona końskiego (ang. cauda equina syndrome) – charakterystyczny zespół objawów neurologicznych, powstających wskutek uszkodzenia włókien korzeni nerwowych biegnących w kanale kręgowym tworzących ogon koński[1].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f4/Gray662.png/240px-Gray662.png)
Wskutek dyskopatii (centralnej lędźwiowej wypukliny jądra miażdżystego poniżej poziomu L1/L2) lub wzrostu guza w świetle końcowego odcinka kanału kręgowego dochodzi do ucisku na nerwy tworzące koński ogon, co powoduje poniższe objawy:
- niedowład wiotki kończyn dolnych, szczególnie wyrażony w odsiebnych ich częściach,
- zaburzenia czucia typu korzeniowego,
- niemożność oddania moczu,
- objawy rozciągowe.
Zespół ogona końskiego często współistnieje z zespołem stożka końcowego. Zaburzenia czynności układu nerwowego wówczas obserwowane to:
- zaburzenia zwieraczy (nietrzymanie moczu i stolca),
- brak wzwodu,
- rozszczepienne zaburzenia czucia o charakterze "spodenek" S3-S5.