Zachód Janczewskiego

Zachód Janczewskiego – zachód w górnej części północno-zachodniej ściany Mięguszowieckiego Szczytu w polskich Tatrach Wysokich^[1]. Jest szeroki, piarżysty o mało nachylonym dnie. Zaczyna się w Białym Siodełku na Mięguszowieckim Filarze i nieznacznie wznosi się skośnie w prawo do środkowej części ściany. Kończy się poniżej linii spadku Mięguszowieckiej Turniczki^[2].

Formacje skalne na północnej ścianie Mięguszowieckiego Szczytu

Zachodem Janczewskiego prowadzi jedna z najłatwiejszych dróg wspinaczkowych na północno-zachodniej ścianie Mięguszowiecki Szczytu. Zaczyna się u wylotu Żlebu Krygowskiego i prowadzi przez Małego Bańdziocha. Jest to Droga klasyczna, przez taterników zwana Północną drogą Mięgusza. Władysław Cywiński pisze o niej: stanowi klasyczny przykład tradycyjnej logiki taternickiej: poszukiwanie "łatwości wśród trudności'". Droga ma wiele wariantów. Odcinek od Białego Siodełka Zachodem Janczewskiego na grań Mięguszowieckiego Szczytu jest łatwy (I w skali tatrzańskiej)^[2].

Około 60 m od ostrza Mięguszowieckiego filara od Zachodu Janczewskiego odgałęzia się węższy, bardziej stromy i trudniejszy Zachód Marusarza^[2].

Nazwa Zachodu Janczewskiego pochodzi od nazwiska taternika Edwarda Walerego Janczewskiego^[2].

Przypisy

1. Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2020-10-01].
2. Władysław Cywiński, Mięguszowieckie Szczyty. Przewodnik szczegółowy, tom 10, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2003, ISBN 83-7104-031-8