Wywłaszczenie (prawo)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wywłaszczenie (także ekspropriacja z łac. expropriatio; expropiare – wywłaszać, propius – własny) – przymusowe pozbawienie własności[1], pozbawienie lub ograniczenie prawa rzeczowego określonej osoby na mocy indywidualnego aktu prawnego i wyłącznie na cele publiczne. Wywłaszczenie nieruchomości może być dokonane, gdy nie można jej nabyć w drodze umowy cywilnoprawnej[2]. Stanowi najdalej idącą ingerencję w prawo rzeczowe, na którą składają się trzy podstawowe elementy:
- odebranie prawa podmiotowego;
- działanie z mocy przymusu państwowego:
- na drodze aktu indywidualnego (tworząca nowy stan prawny decyzja administracyjna);
- na drodze aktu ogólnego (ustawa, rozporządzenie z mocą ustawy, rozporządzenie wykonawcze);
- przejęcie własności za odszkodowaniem.
|
Ten artykuł należy dopracować: przedstawiono sytuację tylko z polskiej perspektywy – artykuł powinien być przekrojowy. Pomóż go poprawić. Na stronie dyskusji mogą znajdywać się pomocne komentarze. |
W efekcie prawo rzeczowe do nieruchomości zostaje przeniesione na rzecz jednostek samorządu terytorialnego lub Skarbu Państwa.