Wojownik białogłowy

Wojownik białogłowy^[4] (Spizaetus melanoleucus) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Jest spotykany w dużej części tropikalnej Ameryki, od Meksyku po północną Argentynę.

Wojownik białogłowy

Spizaetus melanoleucus[1]
(Vieillot, 1816)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	szponiaste
Rodzina	jastrzębiowate
Podrodzina	jastrzębie
Plemię	Accipitrini
Rodzaj	Spizaetus
Gatunek	wojownik białogłowy
Synonimy
Buteo melanoleucus Vieillot, 1816[2] Spizastur melanoleucus (Vieillot, 1816)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski
Zasięg występowania

Systematyka

Dawniej systematycy umieszczali ten gatunek w monotypowym rodzaju Spizastur, jednak niedawno przeniesiono go do Spizaetus, ponieważ na podstawie badań American Ornithologists’ Union stwierdzono duże podobieństwo do gatunku Spizaetus ornatus^[5][6]. Nie wyróżnia się podgatunków^[2][6][7].

Morfologia

Jest to ptak ubarwiony na czarno-biało z niewielkim grzebieniem, opadającym czernią na białą głowę. Głowa, szyja i ciało są białe. Skrzydła również są czarne, ptak ma brązowawy ogon o czarno-szarym prążkowaniu i z białą końcówką. Dziób jest pomarańczowy, stopy jaskrawożółte. Obie płcie są podobne, ale samica jest większa.

Długość ciała 56–61 cm, rozpiętość skrzydeł około 117 cm. Masa ciała około 850 g^[8].

Ekologia i zachowanie

Jego naturalne siedliska to wilgotne lasy. Występuje na nizinach i średnich wysokościach^[6], zwykle do 1000–1700 m n.p.m., rzadko wyżej^[8].

Dieta składa się ze ssaków, ropuch, gadów i kilku gatunków ptaków, przeważnie wróblowatych.

Ptak zakłada gniazdo w lesie w baldachimie około 40 metrów nad ziemią. Gniazdo jest zrobione z patyków i materiału dostarczanego przez las.

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2000 uznaje wojownika białogłowego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern); wcześniej, od 1988 miał on status „bliski zagrożenia” (NT – near threatened). Liczebność populacji w 2008 szacowano na niecałe 50 tysięcy osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy^[3].

Przypisy

1. Spizaetus melanoleucus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
2. Black-and-white Hawk-eagle (Spizastur melanoleucus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
3. Spizaetus melanoleucus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
4. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-11-17].
5. Banks i in. 2007 ↓, s. 1110.
6. Black-and-white Hawk-eagle Spizaetus melanoleucus. [w:] Global Raptor Information Network [on-line]. The Peregrine Fund. [dostęp 2020-11-17]. (ang.).
7. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-17]. (ang.).
8. Nicole Bouglouan: Black-and-white Hawk-Eagle. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2020-11-17]. (ang.).

Bibliografia

• Richard C. Banks, R. Terry Chesser, Carla Cicero, Jon L. Dunn i inni. Forty-eighth Supplement to the American Ornithologists’ Union Check-List of North American Birds. „The Auk”. 124 (3), s. 1109-1115, 2007. (ang.).

Linki zewnętrzne

• Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

Encyklopedie internetowe (takson):

• SNL: kalottskogørn

Identyfikatory zewnętrzne:

• BioLib: 137199
• GBIF: 5788513
• identyfikator iNaturalist: 73433
• ITIS: 824125
• NCBI: 252800
• CoL: 4Z99W