Wojna osiemdziesięcioletnia
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wojna osiemdziesięcioletnia (1568–1648) – konflikt, w którym Niderlandy walczyły o wyzwolenie spod panowania hiszpańskiego. Wraz z końcem wojny nastąpiło wyjście Niderlandów ze Świętego Cesarstwa Rzymskiego.
Ten artykuł od 2016-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Czas |
1568–1648 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Wynik |
niepodległość Holandii | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
brak współrzędnych | |||
|
Wojna osiemdziesięcioletnia swój początek wywodzi z wewnętrznych niepokojów w państwie pomiędzy armią hiszpańską a powstańcami niderlandzkimi. Długoletnia wojna składała się jednak raczej z kilku oddzielnych powstań i przewlekłych walk, aniżeli z trwającego wiele lat konfliktu. Dlatego też przez wiele lat pomiędzy walkami trwał względny spokój. Między innymi w roku 1609, po zajęciu przez Hiszpanów części terenów przeciwnika, zawarto zawieszenie broni na okres 12 lat.
Trwające niepokoje w całej niemalże Europie Środkowej oraz wybuch wojny trzydziestoletniej w roku 1618 rozpętały płomień nowych walk po upływie zawieszenia broni. Tym razem Holendrzy odnieśli szereg sukcesów w walkach, zdobywając m.in. hiszpańską srebrną flotę i finansując zdobytymi pieniędzmi nowe zaciągi wojskowe. Mniejsze korzyści przyniósł Holendrom sojusz z Francją, gdyż ten doprowadził do utraty kilku większych miast na rzecz Hiszpanii.
Wojnę zakończył ostatecznie zawarty w roku 1648 pokój westfalski (kończący także wojnę trzydziestoletnią). Na jego mocy Republika Siedmiu Zjednoczonych Prowincji Niderlandzkich (z wyjątkiem terenów przyznanych Francji) uzyskała niepodległość.