Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Krakowie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Krakowie (WUBP Kraków) – jednostka terenowa Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego PRL, funkcjonująca na terenie województwa krakowskiego w latach 1945-1954.
Województwo krakowskie, teren działania WUBP w Krakowie | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1945 |
Rozformowanie |
1954 |
Komendanci | |
Pierwszy |
szef Władysław Śliwa |
Ostatni |
szef Lutosław Stypczyński |
Organizacja | |
Dyslokacja |
Kraków |
Podległość |
Siedziba WUBP mieściła się w Krakowie przy Placu Inwalidów[1]. W latach 1944–1956 w województwie krakowskim utworzono PUBP/PUds.BP podległych WUBP w Krakowie: w Bochni, Brzesku, Chrzanowie, Dąbrowie Tarnowskiej, Limanowej, Miechowie, Myślenicach, Nowym Sączu, Olkuszu, Oświęcimiu, Proszowicach, Suchej Beskidzkiej, Tarnowie, Wadowicach, Zakopanem i Żywcu.
W 1953 roku, na terenie całego kraju, funkcjonowało: 17 WUBP, 2 MUBP na prawach wojewódzkich (w Warszawie i Łodzi), 14 MUBP, 10 UBP na miasto i powiat (Toruń, Będzin, Bielsko, Bytom, Częstochowa, Gliwice, Radom, Tarnów, Jelenia Góra, Wałbrzych), 265 PUBP, 1 UBP na Nową Hutę i placówki UBP na m.st. Warszawę: UBP Wawer i UBP Włochy[2].