Wojciech Węgliński

Wojciech Węgleński (vel Węgliński) herbu Szreniawa^[1][2] (ur. w 1713, zm. 9 października 1785) – podstoli buski, pułkownik chorągwi husarskiej buławy polnej koronnej, stacjonującej w swojej posiadłości w Siedliszczu, kasztelan chełmski, (wrzesień 1776 - wrzesień 1785), starosta długoleński, wójt chełmski w 1771 roku^[3].

Wojciech Węgleński

Szreniawa
Data urodzenia	1713
Data śmierci	9 października 1785
Dzieci	Antoni Leopold Węgliński

Poseł na sejm 1756 i sejm 1758 roku z województwa bełskiego^[4].

W roku 1758 zakupił dalszą cześć okolicznych dóbr koło swojej posiadłości – Siedliszcze, kiedy to Wacław Rzewuski sprzedał mu jako pułkownikowi husarii stacjonującej w jego posiadłości. Wojciech Węgliński jeszcze przed kupnem administrował majątkiem hetmana. Pułkownik Wojciech Wegliński wystawił tu nowy dwór. Był właścicielem, nie tylko klucza dóbr Siedliszcza, ale i m. Chęcin, Chojęcin.

26 stycznia 1760 otrzymał od króla Augusta III Sasa ponowne nadanie praw miejskich dla Siedliszcza, z podkreśleniem zasług jego i „odważne przeciw nieprzyjacielowi akcje”. W 1785 został właścicielem Komarowa.

We wrześniu 1785 złożył kasztelanię i w kilka tygodni potem zmarł.

W roku 1787 właścicielem tych majętności został jego syn, Antoni Leopold Węgliński (starosta chełmski), a z kolei, w 1821 r. otrzymał na własność Chojeniec, gdzie osiadł z żoną jego syn, Wojciech Dominik Węgliński, (ur. ok. 1790), poseł (1830-31), który zginął w powstaniu 1863 r., a folwark Chojeniec przyszedł w spadku po jego żonie, Emilii z Radwańskich Węglińskiej (1800 - 2 listopada 1856), na dzieci. W 1799 r. syn pułkownika Antoni Leopold Węgliński zainicjował zmianę nazwy Siedliszcze na pochodzącą od swojego nazwiska Węglin, lecz ta propozycja nie utrzymała się.

Źródła

• Kasper Niesiecki, Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J. 1846, s.309, podaje datę śmierci:1785 i ta jest powszechnie podawana
• Józef Rulikowski, Julian Bartoszewicz, Urywek wspomnień Józefa Rulikowskiego: wydany z obszerniejszego rękopismu, 1862 s.139, podaje datę śmierci; 9 października 1786
• Michał Rostworowski, Dyaryusz Sejmu z r. 1830–1831, Tom 5, Akademii Umiej.; skł. gł. w Księg. G. Gebethnera, 1911, s. 458

Przypisy

1. Magdalena Ludera. Łukasz Węgleński z małżonką – fundatorzy dawnej cerkwi w Klesztowie. O stosunkach na pograniczu wyznaniowym Rzeczypospolitej w XVIII w.. „Prace Historyczne”. 144, s. 66, 2017.
2. Elżbieta Sęczys: Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836 - 1861. Warszawa: DiG, 2007, s. 755. ISBN 978-83-7181-450-1.
3. Płata Woyska Y Chleb Zasłuzonych : To Iest Taryffy, Kwart, Hyberny, Pogłownego, Łanowego, Y inne przydatki dla wygody y ciekawości publiczney. Zebrane, y Do Druku Podane, 1771, s. 25.
4. Wiesław Bondyra, Chronologia sejmików bełskich w czasach saskich (1697-1763), w: Res Historica, z. 7, 1999, s. 141, 142.