Loading AI tools
oficer Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Kuś (ur. 12 kwietnia 1891 w Babicy, zm. 31 sierpnia 1960 tamże) – prawnik z tytułem doktora, major żandarmerii Wojska Polskiego.
Wojciech Kuś (przed 1933) | |
major żandarmerii | |
Data i miejsce urodzenia |
12 kwietnia 1891 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
31 sierpnia 1960 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
3 Dywizjon Żandarmerii, |
Stanowiska |
zastępca dowódcy dywizjonu, |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Urodził się 12 kwietnia 1891[1][2] w Babicy jako ósme dziecko Józefa (1846–1917) i Anieli z Maców (1851–1941)[3][2]. Był bratem Andrzeja (1884–1958), nauczyciela z tytułem doktora i działacza politycznego, członka PSL „Piast” i WiN[3][4]. Ukończył 4-klasową wiejską szkołę powszechną w Babicy. W 1911 zdał egzamin dojrzałości w C. K. I Gimnazjum w Rzeszowie[5][2][3]. Podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego[3].
Po wybuchu I wojny światowej został wcielony do c. i k. armii[3]. Uczestniczył w obronie Twierdzy Przemyśl. Mianowany został porucznikiem[3]. Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości kontynuował studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, doktoryzując się w 1923 w zakresie prawa administracyjnego[3].
W połowie 1921 w stopniu rotmistrza żandarmerii i jako oficer 3 dywizjonu żandarmerii z Grodna był przydzielony do Dowództwa Żandarmerii Wojskowej[6]. Został zweryfikowany w stopniu kapitana żandarmerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[7][8]. W 1923, 1924 był oficerem 4 dywizjonu żandarmerii w Łodzi[9][10]. Na przełomie lat 20. i 30. był oficerem 10 dywizjonu żandarmerii w Przemyślu, w tym w 1928 pełnił funkcję p.o. zastępcy dowódcy tej jednostki[11][12], a od 1933 do 23 października 1934 był dowódcą. W tym okresie został awansowany na stopień majora żandarmerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931[13]. W Przemyślu należał do Polskiego Białego Krzyża i pełnił funkcję skarbnika zarządu okręgu PBK[14][15]. Był jednym z redaktorów publikacji zbiorowej pt. „Oświata - to potęga”. Wydawnictwo pamiątkowe z okazji 15-lecia Niepodległości Państwa Polskiego. Część II-ga z albumem, wydanej w Przemyślu w 1933[16]. Od 1937 do 30 sierpnia 1939 sprawował stanowisko dowódcy 7 dywizjonu żandarmerii w Poznaniu. W 1939 mianowany zastępcą komendanta Żandarmerii Wojskowej Garnizonu Wielkopolskiego[3].
Od 1927 był żonaty z Jadwigą z Pasternaków (zm. 1983), z którą miał córkę Kazimierę (1928–1986) i syna Ryszarda (1933–2009)[3]. W okresie międzywojennym wraz z rodziną zamieszkiwał w Babicy, gdzie wybudował kamienicę i prowadził gospodarstwo[3]. Od 1928 był działaczem PSL „Piast” i założycielem koła tej partii w Babicy[3].
Po wybuchu II wojny światowej walczył podczas kampanii wrześniowej w składzie Armii „Poznań” w bitwie pod Kutnem, później w obronie warszawskiego Żoliborza[3]. Został wzięty do niewoli przez Niemców i był osadzony w Oflagu II C Woldenberg[3]. Odzyskał wolność u kresu wojny w 1945[3].
Po wojnie zajmował się gospodarowaniem na roli[3]. Zmarł 31 sierpnia 1960 w wyniku upadku podczas załadunku siana[3]. Został pochowany na cmentarzu w Czudcu[17][3].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.