![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5c/The_Ladder_of_Divine_Ascent_Monastery_of_St_Catherine_Sinai_12th_century.jpg/640px-The_Ladder_of_Divine_Ascent_Monastery_of_St_Catherine_Sinai_12th_century.jpg&w=640&q=50)
Wizja uszczęśliwiająca
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wizja uszcześliwiająca /(łac.) visio beatifica/ - w teologii chrześcijańskiej ostateczne bezpośrednie samoudzielanie się Boga poszczególnym osobom. Wizja ta ma miejsce wtedy, gdy dana osoba osiąga - jako członek odkupionej ludzkości w obcowaniu świętych - doskonałe zbawienie w jego całej pełni, czyli niebo. Określenie wizja podkreśla intelektualny wymiar tego zbawczego doświadczenia, choć obejmuje ono całościowe ludzkie przeżycie rozkoszy, szczęścia płynącego z widzenia Boga ostatecznie twarzą w twarz, a nie niedoskonale przez wiarę (1 Kor 13,11-12)[1][2][3].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5c/The_Ladder_of_Divine_Ascent_Monastery_of_St_Catherine_Sinai_12th_century.jpg/640px-The_Ladder_of_Divine_Ascent_Monastery_of_St_Catherine_Sinai_12th_century.jpg)
Wizja uszczęśliwiająca jest powiązana z katolicką i prawosławną prawdą wiary o przebóstwieniu w Chrystusie[4][5] i postrzegana jest w większości - jeśli nie wszystkich - kościelnych wyznań jako nagroda dla chrześcijan w życiu po śmierci[6].