Wikipedysta:Wojsław Brożyna/eszmun
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sanktuarium składa się z esplanady i wielkiego dziedzińca, ograniczonego masywną wapienną ścianą tarasu, wspierającego monumentalne podium, zwieńczone niegdyś marmurową świątynią Eszmuna. Sanktuarium posiada szereg basenów wykorzystywanych w celach kultowych, zasilanych kanałami doprowadzającymi wodę z rzeki Asklepios (współcześnie Awali) i ze świętego źródła „Ydll”; instalacje te były używane w celach terapeutycznych i oczyszczających, charakterystycznych dla kultu Eszmuna. Na obszarze zajmowanym przez sanktuarium znaleziono wiele wartościowych artefaktów, zwłaszcza zawierających inskrypcje zapisane alfabetem fenickim, dostarczając cennych informacji o historii samego miejsca i starożytnego Sydonu.
Świątynia Eszmuna w okresie wczesnego Cesarstwa Rzymskiego została rozbudowana o aleję z kolumnadą. W wyniku trzęsieniu ziemi zawaliła się i popadła w zapomnienie w trakcie zastępowania politeizmu chrześcijaństwem, zaś wapienne elementy budowli zostały wykorzystane przy budowie późniejszych obiektów. W czasach nowożytnych ruiny świątyni zostały odkryte w 1900 roku przez miejscowych poszukiwaczy skarbów, którzy zainteresowali odkryciem międzynarodowe środowisko uczonych. Maurice Dunand, francuski archeolog, prowadził na miejscu badania od roku 1963 do wybuchu libańskiej wojny domowej w 1975 roku. Po zakończeniu działań wojennych i wycofania się Izraela z Południowego Libanu, miejsce zostało zabezpieczone i wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.