Wikipedysta:Leafnode/Główne silniki promu kosmicznego
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Główne silniki promu kosmicznego (ang. Space Shuttle Main Engines - SSME) to trzy silniki wielokrotnego użytku orbitera promu kosmicznego. Każde wyniesienie zespołu wahadłowca jest wspomagane przez trzy z zasobu czternastu silników stosowanych przez NASA w systemie transportu kosmicznego[1]. Po każdym locie silniki były demontowane z orbitera, poddawane inspekcji i odnawianiu w celu przygotowania do kolejnego lotu. Silnik posiada także przemysłowe oznaczenie RS-24 lub RS-25.
Space Shuttle Main Engine test firing- the bright area at the bottom of the picture is a Mach disk | |
Kraj pochodzenia | |
---|---|
Projektant |
Pratt & Whitney Rocketdyne |
Wykorzystanie | |
Materiały napędowe | |
Pierwszy lot |
12 kwietnia 1981 |
Ostatni lot |
21 lipca 2011 r. |
Osiągi | |
Siła ciągu na poziomie morza |
1 800 kN |
Siła ciągu w próżni |
2 183 kN |
Impuls właściwy na poz. morza |
363 s |
Impuls właściwy w próżni |
452,5 s |
Maks. czas działania |
520 s |
Parametry | |
Komory spalania |
1 |
Ciśnienie w komorze |
189,4 bar |
Stosunek ciągu do masy |
73,12 |
Wymiary | |
Długość |
4,24 m |
Średnica |
1,63 m |
Masa |
3 177 kg |
W ramach programu Space Transportation System wyprodukowana została całkowita liczba czterdziestu sześciu silników wielokrotnego użytku, z których do każego lotu były używane trzy[2]. NASA planuje zachowanie od 14 do 16 silników w wersji Block II w celu potencjalnego ich wykorzystania w przyszłych, jeszcze niezdefiniowanych projektach[3].