Wikipedysta:Jarosłaj Łubna/brudnopis
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Strucla dawniej (1472) t. strucel[1] (z niem. der Striezel[2] lub mhd. Strutzel[1]) – wyrób ciastkarski, rodzaj pieczywa cukierniczego nietrwałego, drożdżowego, w formie podłużnej słodkiej bułki[3][4].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/45/Strucla_sweet_bread02.jpg/640px-Strucla_sweet_bread02.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2e/Makowce_Natalii_%28Aw58MW%29.jpg/640px-Makowce_Natalii_%28Aw58MW%29.jpg)
Strucle formowane są w warkocz[2] w stylu chałki[5] (plecione mają odwoływać się do Dzieciątka Jezus zawiniętego w pieluszki[6]) lub zwijane w rulon, jak rolada[7]. Bywają nadziewane owocami[8] lub ich przetworami (np. powidłami[9] albo marmoladą[10]), przekładane masami orzechowymi[11], makowymi[9] (i orzechami[12]), serowymi[13] (i bakaliami[14]), migdałowymi[9], z dodatkiem miodu[15] lub wanilii[16], itp. Z wierzchu mogą być lukrowane, posypane kandyzowaną skórką pomarańczy lub inną cykatą[14], makiem, czarnuszką[17], cukrem pudrem (także z dodatkiem cynamonu[14]) lub kruszonką[18]. Spotyka się również strucle postne[4] – przygotowywane bez użycia jaj i masła, w których mleko zwyczajne zastąpione jest mlekiem migdałowym[17].
W tradycyjnej kuchni niemieckiej na Święta Bożego Narodzenia przygotowywana jest charakterystyczna strucla z bakaliami pod nazwą Stollen(inne języki). Niektórzy przyjmują, że już w 1329 Stollen został przygotowany na konkurs cukierniczy[19]. Strucla dała nazwę najstarszemu jarmarkowi bożonarodzeniowemu w Niemczech – drezdeńskiemu Striezelmarktowi(inne języki) (przywilej jego organizacji wydano w 1434)[6]. To popularne – zwyczajowo przygotowywane ręcznie na jarmark – ciasto, występuje pod nazwą Dresdner Stollen, Dresdner Christstollen a także Dresdner Weihnachtsstollen i jest produktem o zastrzeżonym przez Komisję Europejską chronionym oznaczeniu geograficznym (ChOG)[19].
W Polsce wersja zawijana z masą makową jest ciastem świątecznym zarówno w okresie bożononarodzeniowym, jak i wielkanocnym. Jedne z najstarszych krajowych przedstawień strucli odnajdujemy na miniaturze w XVI-wiecznym pontyfikale Erazma Ciołka[2]. Strucle wspomina również Władysław Reymont w „Chłopach”[20]:
(…) wszędzie na gwałt pieczono chleby i one strucle świąteczne, oprawiano śledzie, wiercono w niepolewanych donicach mak do klusek. (…) A Jagna z zakasanymi po ramiona rękawami miesiła w dzieży ciasto i przy matczynej pomocy piekła strucle tak długachne, że widziały się jako te lechy w sadzie, na których pietruszkę zasiewają (…)
Współcześnie Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi RP na liście produktów tradycyjnych umieściło następujące strucle: