Wikipedysta:Arche/Hasła do sprawdzenia/Bitwa o Santa Cruz de Tenerife (1706)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bitwa o Santa Cruz de Tenerife miała miejsce dnia 6 listopada 1706 r. w trakcie hiszpańskiej wojny sukcesyjnej. Atak eskadry brytyjskiej dowodzonej przez kontradmirała Johna Jenningsa zakończył się niepowodzeniem i wycofaniem się sił brytyjskich.
Wojna o sukcesję hiszpańską | |||
Santa Cruz w roku 1701 | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Wynik |
Odparcie ataku brytyjskiego | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
|
Miasto Santa Cruz de Tenerife wraz z portem od morza oddzielały częściowo mur, a częściowo wysokie wały obronne. Twierdzy broniły bastiony: Barranco Hondo na południu oraz Castillo de Paso Alto na północy, a wewnątrz twierdzy: Castillo San Juan Bautista oraz Castillo San Cristóbal stanowiące centrum dowodzenia. W bastionach znajdowały się liczne baterie artylerii obsługiwane przez oddziały milicji. Dodatkowe posterunki znajdowały się w górskim rejonie Anaga oraz na północno-wschodnim krańcu wyspy (Castillo San Andrés). Za pomocą specjalnych sygnałów załogi tych bastionów informowały obrońców o ruchach okrętów. W przypadku alarmu, do Santa Cruz błyskawicznie przybywały oddziały milicji z innych miejscowości położonych na wyspie.
Po południu dnia 5 listopada 1706 r. obrońcy wyspy wszczęli alarm pod dostrzeżeniu grupy okrętów. Nie było pewności czy dostrzeżone jednostki nie są przypadkiem hiszpańskimi statkami handlowymi, jednak na wszelki wypadek podjęto środki ostrożności. W porcie oraz w samym mieście rozpoczęto mobilizację wojsk. Wieczorem około 4000 członków milicji obsadzało już pozycje obronne na Santa Cruz de Tenerife. Z pomocą przybyły również oddziały kawalerii, stacjonujące w La Laguna.
Rankiem 6 listopada w pobliżu wyspy pojawiło się 13 okrętów brytyjskich, wśród nich flagowa jednostka „Binchier” z siedemdziesięcioma działami oraz 12 okrętów wyposażonych w 60 dział każdy. Około godziny 6 rano okręty zbliżyły się do niewielkiego molo na Santa Cruz, rozpoczynając ostrzał pozycji obronnych. Dla zmylenia przeciwnika, na statkach angielskich wywieszono francuskie flagi, które miały sygnalizować przynależność do partii francuskiej króla Filipa V (ludność Wysp Kanaryjskich uznała Filipa V na następcę zmarłego króla Karola II).
Po zbliżeniu się floty brytyjskiej do wyspy flagi francuskie zwinięto, zastępując je niebieskimi banderami angielskiej floty śródziemnomorskiej. W pamięci ludności Teneryfy atak na wyspę będzie już odtąd kojarzony z niebieskimi flagami na okrętach brytyjskich. Krótko później Anglicy wysłali w kierunku wybrzeża 37 łodzi wiosłowych z żołnierzami. Widząc nadciągające łodzie, obrońcy rozpoczęli ostrzał z twierdzy, na co ogniem z dział odpowiedziały okręty brytyjskie. Wymiana ognia trwała około 2 godzin przynosząc poważne uszkodzenia na jednostkach brytyjskich. Łodzie wiosłowe, które nie osiągnęły celu zawrócono. W tej sytuacji Jennings zdecydował się na podjęcie rokowań. Nakazał przy tym spuścić na wodę szalupę z białą flagą. Kilku oficerów miało dostarczyć list komendantowi obrony.
Na lądzie posłańcom zasłonięto oczy, prowadząc ich do twierdzy Castillo San Cristobal. Pod nieobecność głównodowodzącego obroną Agustína de Roblesa y Lorenzany, który przebywał w tym czasie na Gran Canarii, oficerów brytyjskich przyjął jego zastępca José de Ayala y Rojas. W liście do hiszpańskiego dowódcy Jennings napisał, że przybył na Wyspy Kanaryjskie w celu zwalczania jednostek francuskich. Nie jest on wrogiem Hiszpanów, a okręty otworzyły ogień bez jego rozkazu. Ponadto poparł Filipa V jako króla hiszpańskiego. Po przekazaniu posłania, Jennings wycofał swoje okręty z Bahia de Santa Cruz.
Flota angielska przez kolejny dzień krążyła jeszcze w pobliżu Teneryfy, po czym odpłynęła w kierunku wybrzeża hiszpańskiego, gdzie stacjonowała flota angielsko-holenderska. Król Filip V w piśmie z dnia 28 grudnia 1706 pochwalił odwagę mieszkańców Santa Cruz de Tenerife oraz całej wyspy.
Prawie sto lat później w herbie miasta pojawiły się trzy lwie głowy, symbolizujące zwycięstwa nad siłami brytyjskimi w trzech kolejnych atakach w latach 1657, 1706 oraz 1797.