Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ukwiał koński (Actinia equina) – Jeden z gromady koralowców które obejmuje około 6 500 gatunków. Należy do grupy najbardziej rozpoznawalnych ukwiałów. Występuje jako jeden z nielicznych żyjących stworzeń w pasie przypływów i odpływów.
Ukwiały są bliskimi krewnymi meduz. Wysokość jest do 5 cm, a szerokość wraz z rozłożonymi czułkami to 7 cm. Budowa ciała ukwiału końskiego jest w znacznym stopniu zbliżona do meduzy. Różnią się przede wszystkim trybem życia. Jego okrywa wierzchnia składa się dwóch warstw komórek, oddzielonych substancją o formie galarety - mezogelą. W odróżnieniu do meduz ciało ukwiału nie jest w kształcie tzw. talerza, ale raczej rury, której wnętrze pełni formę żołądka. W tej substancji znajdują się mięśnie które mają za zadanie złożenie i rozłożenie całego ciała, a także ruch czułek. Na spodniej części ciała znajduję się przyssawka, umożliwiająca przymocowanie się ukwiałowi do podłoża. Z kolei na przeciwległej stronie leży otwór gębowy( także wydalniczy), a wokół którego wyrasta około 200 ruchomych czułków.
Tak jak wiele gatunków ukwiałów spędza całe swoje życie pod wodą. Jednakże jego miejsce występowania powoduje to, że jest zmuszony do zmiany środowiska. Ukwiał koński jest mocno przymocowany do skał. Przez co jest zmuszony czekać na to aż woda go ponownie zaleje przy przypływie. Inne zwierzęta które mogą się przemieszczać mogę przesunąć się w miejsce gdzie znajduje się woda.
Ukwiał koński by nie wyschnąć podczas odpływu chowa czułki i zamienia się wówczas w twardą, galaretowatą substancje. Przeczekanie odpływu pozwala mu zmagazynowana woda w ciele. Mimo to nie jest w stanie wytrzymać dość długo na powietrzu. Temu też można je spotkać w szczelinach czy też zagłębieniach gdzie potem przez jeszcze jakiś czas będzie woda.
Metoda poszukiwania pożywienie jaką stosuje ukwiał koński nie jest łatwa. Silnie przymocowany do podłoża może już tylko czekać aż łup sam się zbliży do jego czułków. Czułki są pokryte palącymi komórkami, chowające w sobie niewidoczne, jadowite haczyki połączone tak samo jadowitymi włóknami. Każde z czułków ma osobne włókno, które działa jak spust. Gdy o włókno zawadzi rybka przepływająca obok czy też skorupiak, haczyk zostaje wystrzelony i wbija się w ciało ofiary. W momencie kontaktu następuje wpuszczanie jadu. Otwór gębowy będący jednocześnie otworem wydalniczym, otwiera się do środka. Przez właśnie taki mechanizm staje się pułapką z której nie ma ucieczki. Kiedy ofiara zostaje wciągnięta do środka, otwór się zamyka i rozpoczyna się proces trawienia.
Ukwiały mogą się rozmnażać na kilka sposobów. Większość z nich się po prostu dzieli. Ukwiał koński wykorzystuje własną metodę rozmnażania płciowego. Która do tej pory jest nie wyjaśniona do końca. Zakłada się, że samiec wypuszcza spermę do wody, z kolei samica zasysa ją otworem gębowym i zapładnia jajeczka będące w swoim ciele. Z jajeczek zapłodnionych w ciele samicy wykluwają się maleńkie larwy, które żyją i rozwijają się w żołądku matki. Mimo przebywania w żołądku są chronione w jakiś sposób przed działaniem soków trawiennych. W kolejnym etapie gdy już odpowiednio dorosną są wypuszczane do wody, w której się przez pewien czas unoszą swobodnie. Na końcu osiadają na dnie gdzie silnie się do niego przymocowuję.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.