Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Charles White Whittlesey (ur. 20.01.1884 we Florence(Wisconsin[1]), zm. 26.11.1921 Ocean Atlantycki[2]) – amerykański wojskowy, dowódca 77 Dywizji Piechoty (Zagubiony Batalion[3]). Odznaczony Medalem Honoru (Stany Zjednoczone)[4].
Charles Whittlesey w mundurze 1918 r. | |
Data i miejsce urodzenia |
20.01.1884 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
26.11.1921 |
Zawód, zajęcie |
żołnierz, major |
Odznaczenia | |
Medal Honoru, Medal Zwycięstwa , Legia Honorowa |
Urodził się we Florencji w stanie Wisconsin[5] w USA, jako jeden z czterech synów Franka i Annie Whittlesey.
W 1908 r. ukończył Harvard Law School[6], po której rozpoczął praktyki prawnicze w Nowym Jorku. Jego praktyki trwały aż do 1917 w którym to został poproszony o zgłoszenie się do obozu Camp Upton na Long Island, gdzie rozpoczął trzymiesięczne szkolenie.
Whittlesey trafił do Europy, gdzie służył w 77 Dywizji 308. Batalionu. Początkowo brał on udział tylko w przedsięwzięciach obronnych, lecz od sierpnia 1918 roku jego dywizja przystąpiła do prawdziwej walki w rejonie Aisne[7] (Francja) i w Argonnach[8]. Światowa sławę Whittlesey zyskał po tym, jak jego batalion po udanym natarciu wdarł się głęboko w lasy Argonnu, będąc w przekonanym o tym, że drugi batalion i armia Francuska posuwają się równolegle z nimi. Okazało się, że Whittlesey został sam bez wystarczających zapasów żywności, amunicji i środków medycznych. Żołnierze dowodzeni przez Whittleseya przez kilka dni odpierali ataki próbujących ich okrążyć wojsk niemieckich. Alianci byli również odcięci od jakiejkolwiek komunikacji ze swoimi siłami na tyłach, jedynym rozwiązaniem były gołębie pocztowe. Jeden z gołębi zdołał się przebić przez niemiecki ostrzał, ale dostarczył dowództwu niedokładne informacje. Ostatecznie dokładne pozycje wojsk Whittlesey'a dostarczył gołąb Cher Ami[9], dzięki czemu aliancki samolot zdołał ich wypatrzyć(dokonano wtedy pierwszego zrzutu zaopatrzenia w historii). Walki zakończyły się 7 października po dotarciu alianckiego wsparcia.
29 października Charles Whittlesey wrócił do Stanów Zjednoczonych.
5 grudnia 1918 r. Whittlesey został honorowo zwolniony z dalszej służby w Armii Stanów Zjednoczonych. Następnego dnia 6 grudnia wraz z swoimi podwładnymi kapitanem McArthurem i kapitanem Holdermanem odznaczeni zostali odznaczeni Medalem Honoru[10].
Po zwolnieniu kontynuował praktyki prawnicze w Nowym Jorku. Okrzyknięty bohaterem narodowym był często proszony o udzielanie wywiadów, w których przez swoja skromność sprowadzał się do wychwalania odwagi szeregowych żołnierzy, którym to media nie poświęcały tak dużej uwagi. W 1921 roku został awansowany do stopnia podpułkownika i objął dowództwo nad rezerwową 108. Dywizją.
24 listopada 1921 roku Whittlesey zarezerwował bilet na SS Toloa zmierzający do Hawany. Przed wypłynięciem uregulował wszystkie długi i zapłacił czynsz za następny miesiąc.
26 listopada Charles nie spał do późna, rozmawiał z przyjaciółmi, pił herbatę. Gdy nikt nie patrzył, podszedł do relingu[11] statku i wyskoczył za burtę. W swojej kajucie zostawił listy dla bliskich mu osób, głównie rodziny i przyjaciół z wojska. Istniało kilka teorii co do czynników, które popchnęły Whittleseya do samobójstwa, najbardziej prawdopodobną zdaje się teoria o poczuciu winy względem podejmowanych decyzji i wydawanych rozkazów.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.